Capítulo 237
Sentí un cálido aliento en mi oreja, haciéndome erizar todo el vello del cuerpo.
Me apresuré a empujarlo.
Pero Alberto ya se había reclinado hacia atrás con una sonrisa, y mi mano golpeó el vacío.
Me irrité: —Señor Alberto, por favor no me moleste así en el futuro.
Los encantadores ojos de Alberto brillaron con una sonrisa: —Pero si me gusta, ¿qué puedo hacer?
Me quedé sin palabras.
Alberto dio un par de vueltas por la habitación, mirando a su alrededor con aire de aburrimiento.
Noté que el suero ya había terminado.
Una enfermera vino a retirarme la aguja, y Alberto comenzó a charlar con ella.
No sé cómo lo hizo, pero en solo un par de frases la tenía con la mirada ilusionada y el rostro completamente sonrojado.
Para poder seguir hablando con él, la enfermera se demoró bastante en mi habitación antes de irse.
Alberto se acercó y se sentó al borde de mi cama, estirando sus largas piernas sobre la silla con mucha naturalidad.
Ese gesto era muy elegante, y sus pier

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link