Capítulo 72 La primera vez que comí fresas
Rosa miró a Diego frente a ella, casi creyendo que estaba soñando.
Con la cirugía de Clara, ¿no debería él estar cuidando de ella durante toda la noche?
—Hay otro amigo allá, no hace falta que yo haga nada —respondió, con despreocupación, quitándose el abrigo y guardándolo.
Ella parpadeó. —¿Es un chico?
—¿Eh?
—¿El otro amigo?
Diego asintió. —Sí, él es más adecuado para cuidar a Clara que yo.
Al decir esto, ya podía intuir algo.
Antes, siempre pensaba en qué gran problema o malentendido había entre Diego y Clara, que, a pesar de amarse, no podían estar juntos. Ya lo entendía; al parecer, había un "tercer elemento" en la ecuación.
Sabía que Diego, siendo tan reservado y callado, no era tan atento y cariñoso como ese rival. Por eso, Clara se encontraba indecisa entre los dos hombres.
Ya entendía por qué él siempre intentaba hacerla rabiar.
—¿Has comido?
Diego no entendió la profunda reflexión de Rosa y, como siempre, su primer pensamiento fue si ella tenía hambre.
—No, estoy a dieta. —Ell

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link