Capítulo 38
No es de extrañar que no lo encontrara cuando estaba buscando entre los arbustos antes.
Inés curva sus labios y dice: —Si te atreves a dejarlo en los arbustos, deberías haber pensado que yo podría tomarlo.
—De hecho, esto es gracias a ti, por haberlo empaquetado en camuflaje; de lo contrario... incluso si lo dejaba en el suelo, alguien lo habría visto y recogido.
Al oír esto, la criada confiesa su crimen sin reservas: —Lo siento, Señora Inés, fue un momento de confusión... intenté incriminarte.
—Lo siento, Señora Inés, es mi culpa, por favor, perdóname.
Diciendo esto, la criada, temblorosa, se arrodilla frente a Inés, aferrándose lastimeramente a los bajos de su pantalón.
Daniel, con los brazos cruzados, frunce el ceño y aparta con una patada la mano de la criada.
Ella es solo una simple sirvienta; no tiene tanto valor como para incriminar a Inés.
Debe haber alguien que la instruyó para hacerlo.
—Dime, ¿quién te mandó hacer esto?
La voz de Daniel, fría como el hielo de invierno, hace t

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link