บทที่ 445

“ฮ่าฮ่าฮ่า…” เสียงหัวเราะที่ดังลั่นท่ามกลางโรงอาหารที่เงียบสงบ ทำให้ทุกคนหันหน้ามามอง ทัง โรลชูว หันกลับไปมองเพื่อนร่วมงานของเธอที่กำลังมองมาทางพวกเขา แล้วจึงส่งยิ้มออกมาอย่างเคอะเขิน หลังจากนั้นจึงหันไปจ้องผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธออย่างเสียไม่ได้ เธอหัวเราะราวกับคนเสียสติโดยไม่ห่วงภาพลักษณ์ของเธอเลยสักนิด ทัง โรลชูว เหวขึ้น “หยิง เสี่ยวเซียว ลดเสียงเธอลงหน่อยได้ไหม ฉันไม่อยากให้ใครคิดว่าฉันกำลังนั่งอยู่กับคนบ้า” “ชูว...ชูว…” หยิง เสี่ยวเซียว หัวเราะมากเสียจนเธอพูดไม่รู้เรื่อง เธอรีบหยิบแก้วน้ำจากโต๊ะขึ้นมาดื่มหลังจากนั้นจึงวางมือของเธอลงที่หน้าอก ก่อนจะจับจังหวะการหายใจของตัวเอง หลังจากนั้นจึงพูดขึ้นต่อ “ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าคน ๆ หนึ่งจะสามารถใสซื่อบริสุทธิ์ได้ขนาดนี้” “เสี่ยว ซู ไม่ได้ใสซื่อ เขาเป็นคนมีความมั่นใจ และเขาก็คิดว่าเขาสามารถที่จะทำให้ชินจินยอมตกลงให้สัมภาษณ์กับเขาได้” ทัง โรลชูว ตักอาหารคำโตขึ้นมาก่อนจะเอาเข้าปาก เคี้ยวอาหารอย่างช้า ๆ เป็นเรื่องที่ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า เมื่อได้ยินความต้องการอันทะเยอทะยานของ เสียว ซู เธอเองก็เกือบจะห้ามตัวเองไม่ให้หัวเราะออกไปไม่ไ