บทที่ 446

หยิง เสี่ยวเซียว เม้มปาก “เธอทำเหมือนกับว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธออย่างนั้นแหละถ้า เซิน โมเฟย ไม่อยู่ที่นั่น เธอยังมีพวกเราไม่ใช่เหรอ?” “ทำไม? เธออิจฉางั้นเหรอ?” ทัง โรลชูว พูดหยอกล้อพร้อมกับยิ้มออกมา “ใครอิจฉากัน?” หยิง เสี่ยวเซียว จ้องเธออย่างโกรธเคือง ทัง โรลชูว ยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร เธอยิ้มอย่างมีความหมายออกมา “ก็ได้ ก็ได้ ใช่ฉันอิจฉา “ความมหมายของฉันก็คือ อันยี ปิดบังเรื่องทุกอย่างจากฉันมาตลอด แล้วอยู่ ๆ ก็เริ่มออกเดทกับโมเฟย และตอนนี้ก็ยังเต็มใจที่จะให้เขาช่วยเธออีก ฉันไม่พอใจกับเรื่องนี้เลยนะ” เธอพูดเรื่องจริง เมื่อนึกไปถึงมิตรภาพความเป็นเพื่อนระหว่างเธอกับ อันยี เทียบไม่ได้เลยกับความสัมพันธ์ของเธอกับ เซิน โทเฟย คนที่เธอเพิ่งจะเริ่มศึกษาดูใจ ยิ่งคิดก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิด ทัง โรลชูว ส่ายหน้าก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเหนื่อยใจ “เธอ…” “ฉันทำไมเหรอ?” “เปล่าหรอก” ทัง โรลชูว ยิ้มและไม่ได้พูดอะไรอีก หยิง เสี่ยวเซียว รู้สึกไม่สบายใจ ผลักจานข้าวของเธอออกไปด้านข้างอย่างหงุดหงิด “ฉันไม่อยากกินอีกแล้ว นี่มันแย่มากเลย” ก่อนจะหยิบเครื่องดื่มของเธอขึ้นมายกดื่มเข้าไปอึกใหญ่ เมื่อเห็นดั