บทที่ 572

ทัง โรลชูวยักไหล่ “นั่นก็เป็นเหตุผลว่าทำไมต้องเป็น กู โรลโรลที่เป็นคนทำ คุณมาผิดที่แล้วล่ะ” พูดอย่างนั้นแล้ว ทัง โรลชูวก็ลุกขึ้นยืน หลังจากที่พูดกันอย่างตรงไปตรงมาแล้ว ก็ไม่มีอะไรเหลือให้พวกเขาคุยกันอีก เธอหันกลับมาและกำลังจะออกไป หนิง เฉียวเฉียวเรียกเธอ "ทัง โรลชูว" เธอหยุดและหันกลับมา เธอก็เห็นว่าหล่อนก็ลุกขึ้นยืนเหมือนกัน ดวงตาของหล่อนเย็นเยียบ ริมฝีปากสีทับทิมของหล่อนแยกออกเล็กน้อย “เธออยากร่วมมือกับฉันไหม” ทัง โรลชูวเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ “ร่วมมือกับคุณอย่างนั้นเหรอ?” ... “แล้วตกลงไหม?” ซอง อันยีรีบถาม "ฉันไม่ได้ตกลงนะ" ทัง โรลชูวส่ายหัว “ไม่ได้มีอะไรทำขนาดนั้นนะ ถ้าฉันอยากทำ ฉันจะทำเอง” "แกทำถูกต้อง" หยิง เสี่ยวเซียวจิบไวน์เล็กน้อยแล้วพูดต่อ "หลังจากนี้ หนิง เฉียวเฉียวและ กู โรลโรลก็จะไปเจอกัน แล้วพวกเราก็คอยนั่งดูพวกเขากัดกันไป ดีออก" "ถูกต้อง" ซอง อันยีพยักหน้าเห็นด้วย หยิง เสี่ยวเซียวและ ทัง โรลชูวสบตากันและยิ้มให้กัน หยิง เสี่ยวเซียวดื่มไวน์ในแก้วจนหมด หันไปมองที่ประตูที่ปิดสนิทและขมวดคิ้วพึมพำ "อะไรจะทำให้เขาใช้เวลานานนัก?" ซอง อันยีได้ยินเธอแล้วก็เกิดความสนใจข