บทที่ 594

แววตาของ ชู หยวนวาววับ พลางเอ่ยยิ้ม ๆ “แฟนคุณมาแล้ว งั้นผมขอตัวดีกว่า” พูดจบชายหนุ่มก็วางแก้วเตรียมลุก ทว่าในขณะที่กำลังเดิน… “เดี๋ยว” หยิง เสี่ยวเซียวคว้าหมับข้อมือของ ชู หยวนไว้ทันที เจ้าของมือกันหน้ากลับมามองมือบางที่คว้าข้อมือตนไว้ทันควัน พลันตาเรียวคมก็ตวัดมองหญิงสาว “มีอะไรหรือเปล่า?” “ช่วยอะไรฉันหน่อยสิ” เธอเอ่ยเสียงเบาพร้อมจ้องตาตอบเชิงขอร้อง ชายหนุ่มได้แต่เลิกคิ้วขึ้นสงสัย แต่ก็ยอมนั่งลงตามเดิม เมื่อเห็นว่าอีกคนยอมช่วยเหลือกัน หยิง เสี่ยวเซียวก็เอ่ยขอบคุณเบา ๆ ชู หยวน เม้มปากนิด ๆ สายตาที่ดูหยั่งลึกของเขาทำให้คนนอกยากที่จะอ่านความคิดในหัวเขาตอนนี้ ทว่าพอเซียวเหยาเดินเข้ามาใกล้คนทั้งคู่ สายตาดันเหลือบไปเห็นเสี่ยวเซียวกำลังนั่งกุมมือ ชู หยวนอยู่ ไม่นานแววตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นดุดัน “หยิง เสี่ยวเซียว ไม่ทราบว่าลืมสถานะของตัวเองไปแล้วเหรอ?” เสียงนั่นฟังดูเดือดดาล หลังจากประโยคนั้นออกมาจากปากของเซียวเหยา ชู หยวนก็รู้สึกได้ว่ามือบางที่กุมแขนหนาอยู่แบบเค้นแขนของเขาแน่นขึ้นอีก จนต้องหันกลับไปมองร่างเล็กข้างกาย ถ้า หยิง เสี่ยวเซียวไม่เคยรู้มาก่อนว่าเซียวเหยาไม่ชอบเธอ ตอนน