บทที่ 606

พอเห็นว่าสีหน้าของเสี่ยวเซียวดีขึ้นมาหน่อย ใจของโรลชูวก็ผ่อนคลายขึ้น ‘เอาเถอะ ปล่อยไปแล้วกัน’ เธอคิดแบบนั้น ก่อนจะหมุนตัวกลับไปจ้องแฟนหนุ่ม ทว่าสายตาของเขากลับบอกใบ้ว่า เธอไม่ควรพูดให้เด็กนั่นได้ใจแบบนั้น แต่ไหนไหนเรื่องก็เลยเถิดมาขนาดนี้แล้ว ลู ชินจินจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ก็แล้วกัน ส่วนแฟนสาวอย่างโรลชูวก็ได้แต่ยิ้มแห้งอย่างช่วยไม่ได้ พอถึงเวลาทานอาหารกลางวัน “พี่ชินจิน กินอีกหน่อยสิ” เด็กสาวเอาแต่ตักเกี๊ยวจากจานของเธอส่งให้ผู้เป็นพี่ชายไม่หยุด ภาพตรงหน้าทำให้โรลชูวเลิกคิ้วมองชินจินพร้อมอมยิ้มเล็ก ๆ โดยไม่พูดอะไร สักพักเสี่ยวเซียวก็หันมองมาที่พี่สะใภ้ของตนบ้าง ทว่าท่าทีกระตือรือร้นเมื่อครู่กลับหมองหม่นลงเชิงเศร้าใจ พร้อมกับใช้ตะเกียบของตัวเองชี้ไปทางเกี๊ยวที่แทบจะไม่เหลืออยู่แล้วบนจานของเธอ ชินจินกระตุกคิ้วเบา ๆ หนึ่งทีแล้วยื่นเกี๊ยวที่เสี่ยวเซียวยื่นให้ตนไปให้ ทัง โรลชูวแทน เด็กสกุลหมิงที่สังเกตเห็นการกระทำนั้นของพี่ชายก็หยุดมือที่กำลังคีบเกี๊ยวลงทันที เธอเหลือบตามองโรลชูว ก่อนจะพบว่าเกี๊ยวหลายชิ้นที่เธอตั้งใจมอบให้ชินจินกลับไปโผล่อยู่บนจานของโรลชูวจนแทบล้น เสี่ยวเซียวตั้