บทที่ 611

เมื่อออกจากโรงพยาบาล ทัง โรลชูว และ จ้าว ฉีเหยิงก็เดินทางไปยังสถานีตำรวจ ทั้งคู่แจ้งความและเล่ารายละเอียดเรื่องทั้งหมดให้เจ้าหน้าที่ฟัง ใช้เวลาไม่นานเจ้าหน้าที่ตำรวจก็รับเรื่องพร้อมดำเนินการคดีความทันที แม้จะยังหาตัวผู้เป็นบิดาไม่พบ แต่ชายหนุ่มก็ก้มหัวขอบคุณหญิงสาวที่คอยช่วยเหลือตนไม่หยุด ส่วนโรลชูวเอง ก็ค่อนข้างมั่นใจว่าหนึ่งในสาเหตุการหายตัวไปของลุงจ้าวนั้นมาจากเธอด้วย และทุกครั้งที่มองไปยังใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวังของฉีเหยิง ก็รู้สึกเศร้าใจทุกที สองร่างชายหญิงโบกมือลากันหลังจากให้ความกับทางเจ้าหน้าที่เสร็จ โรลชูวพุ่งตัวขึ้นรถวางแผนกลับไปพักผ่อนที่บ้านก่อนอาหารเย็น ทว่าพอถึงหน้าบ้าน กลับมีร่างของเด็กตระกูลหมิงยืนอยู่ หมิง เสี่ยวเซียวไม่ได้ยืนมาแค่ตัวเท่านั้น เธอยังหอบหิ้วกระเป๋าเดินทางใบใหญ่มาด้วย โรลชูวไล่สายตามองจากสัมภาระขึ้นไปยังใบหน้าของเด็กสาว พลันขมวดคิ้ว “เสี่ยวเซียว นี่เธอ…” “ฉันจะมาขออยู่ที่นี่ต่ออีกสักพัก” เธอตอบยิ้ม ๆ นั่นทำให้เจ้าของบ้านถึงกับเลิกคิ้วแปลกใจ “ขออยู่ที่นี่สักพัก? แล้วชินจินเห็นด้วยหรือเปล่า?” เด็กสาวส่ายหัว “ตอนนี้ยังไม่รู้ แต่…” เสี่ยวเซียวค่