บทที่ 612

และก่อนที่เด็กสาวจะได้โต้กลับ ชินจินก็ชิงวางสายใส่ก่อน เสี่ยวเซียวตาเหลือกราวช็อคกับสิ่งที่เกิดขึ้น มือเรียวของเธอบีบกำโทรศัพท์มือถือไว้แน่นจนเจ็บมือ แต่เพราะสติยังไม่เข้าร่างจึงไม่ได้สนใจ แม้โรลชูวจะเดาคำตอบได้ตั้งแต่แรกแล้ว ทว่าพอเห็นสีหน้าผิดหวังของเสี่ยวเซียว ในใจก็รู้สึกลำพองไม่หยุด หญิงสาวทำท่าทีกระแอมไอเรียกสติอีกคน “เป็นอะไรหรือเปล่าเสี่ยวเซียว? สีหน้าดูไม่ดีเลยนะ?” ได้ยินแบบนั้นเด็กสกุลหมิงก็เงยหน้ามองเจ้าของบ้านด้วยแววตาไม่พอใจ และยิ่งเห็นการแสดงออกที่ดูเสแสร้งของโรลชูว เสี่ยวเซียวก็ยิ่งรังเกียจเธอคนนี้ ‘คงพอใจมากสินะ ที่เห็นฉันโดนพี่ชินตอนปฏิเสธ’ ‘ถ้าไม่มีเธอ ฉันคงได้แต่งงานกับพี่ชินจินไปแล้ว’ ‘ทุกอย่างมันเป็นเพราะเธอคนเดียวเลย!’ แวบหนึ่งที่ร่องรอยแห่งความเกลียดชังฉายชัดขึ้นในดวงตาของเสี่ยวเซียว ทว่าพริบตา เด็กสาวก็สูดหายใจเข้าลึกรีบปกปิดเก็บความรู้สึกนั่นไว้ ก่อนที่ริมฝีปากนั้นจะเปลี่ยนเป็นยิ้มเศร้า “โรลชูว พี่ชินจินไม่ยอมให้ฉันเข้าไปอยู่ด้วย” โรลชูวเม้มปาก พยายามเอ่ยเสียงอ่อนเพื่อปลอบโยน “ไม่เป็นไรนะ ถึงเขาจะไม่ให้เธออยู่ที่นี่ แต่ก็ไม่ได้ห้ามให้เธอมาเยี่ยมหาสักห