บทที่ 614

หญิงสาวบ่นพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะกดเลือกเปิดอ่านข้อความ แล้วรูปภาพรูปหนึ่งก็ปรากฎขึ้นบนจอ พลันความรู้สึกทุกอย่างก็หยุดชะงัก พร้อมนัยน์ตาที่จ้องเขม็งไปยังภาพที่เห็น มันเป็นภาพที่ ลู เซียวเหยากำลังโอบผู้หญิงคนหนึ่งไว้ พร้อมอีกมือที่ยกแก้วของมึนเมา แต่ภาพที่ถูกส่งมานั้นค่อยข้างเบลอ จึงไม่เห็นสีหน้าของเซียวเหยาเท่าที่ควร ชัดเจน มีผู้หญิงสักคนจงใจส่งรูปนี้มันยั่วยุเธอ เสี่ยวเซียวยกยิ้มร้าย “ฉันไม่ได้อ่อนหัดอย่างที่หล่อนคิดหรอกนะ” พริบตาเดียว นิ้วเรียวสวยก็กดพิมพ์โต้ตอบข้อความทันที “เธอเป็นใคร?” “แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน?” “ถ้าแน่พอก็ส่งที่อยู่มาสิ!” หลังจากนั้นสิบวินาทีก็มีข้อความส่งโลเคชั่นของสถานที่เข้ามา และทันทีที่เห็น ร่างสวยก็ลุกพรึบพร้อมกำสายกระเป๋าหรูแน่น แล้วเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อเดินผ่านห้องนั่งเล่นที่พ่อนั่งพักผ่อนอยู่ ท่านก็เธอก็ส่งเสียงทักพลางขมวดคิ้วสงสัย “เสี่ยวเซียว จะได้เวลาทานข้าวเย็นแล้วนะ นั่นลูกจะไปไหนอีก?” “หนูมีเรื่องต้องไปจัดการค่ะ พ่อทานเลยไม่ต้องรอหนู” ขาเรียวก้าวฉับ ๆ ต่อไป แต่มิวายยังหันหน้ามาตอบผู้เป็นบิดา เห็นแบบนั้นคิ้วของคนเป็นพ่อยิ่งพัน