บทที่ 1079

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจ้องไปที่ลาน่าซึ่งกำลังหัวเราะเหมือนคนบ้าด้วยท่าทางเฉยเมย เจเรมี่กวักมือเรียกแล้วเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็หมุนตัวและออกไปจากตรงนั้น ในห้องพักสำหรับผู้ป่วยคุมขังจึงมีเพียงเจเรมี่และลาน่าเท่านั้น ลาน่าหัวเราะอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจู่ ๆ ก็แสดงสีหน้าที่เศร้าสร้อย ขณะที่เธอจ้องมองชายตรงหน้าที่ดูเฉยเมย “เจเรมี่ เจเรมี่ บอกฉันทีว่าเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหมคะ? จะเป็นไปได้ยังไงคะ? ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราสนิทกันมากนะ เรามีความสุขมากที่ได้อยู่ด้วยกันทุกวัน แล้วคุณทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง? “บอกฉันทีเจเรมี่ว่าทำไม?” เมื่อได้ยินเสียงคร่ำครวญของลาน่าและสภาพที่เศร้าโศกของเธอ หากใครที่ไม่รู้ลึกเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ก็คงรู้สึกสงสารเธอเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตามหลังจากที่เจเรมี่ได้ยินอย่างนั้น สายตาของเขาก็แข็งกร้าวและเฉียบคมขึ้นมากกว่าเดิม เขาก้าวเท้ามายืนอยู่ตรงหน้าของลาน่า นิ้วเรียวของเขาจับรอบคอของเธอแน่นในขณะที่สายตาเย็นยะเยือกของเขาก็เหมือนกับใบมีดที่คมกริบและที่พร้อมจะเชือดเธอได้ทุกเมื่อ เขากล่าวว่า "เธอยังกล้าถามฉันอีกเหรอว่าทำไม?" ดวงตารูปอัลม