บทที่ 1087

เจเรมี่ไม่รู้ว่าไรอันกำลังพูดถึงอะไร แต่เขาก็หยิบกุญแจรถและเดินไปที่ประตูร้านกาแฟ เมื่อเห็นรถของไรอันจอดอยู่ข้างถนน ชายหนุ่มก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปหา แดดช่วงบ่ายของฤดูร้อนอันอบอุ่นตกกระทบลงบนตัวรถรวมถึงแทรกผ่านหน้าต่างที่เปิดไว้ครึ่งหนึ่ง จากนั้นเจเรมี่ก็เห็นใบหน้างดงามที่เขาฝันถึงทุกวันอยู่ภายใน “ลินนี่” หัวใจที่สงบของเขาได้พบกับความสุขที่เขาเคยมีอีกครั้ง เจเรมี่เปิดประตูอย่างเบามือแล้วได้กลิ่นหอมจาง ๆ ของดอกกุหลาบญี่ปุ่น “เอวลีนดูเหนื่อย ๆ ผมเลยบอกเธอว่าเราน่าจะออกมาผ่อนคลายกัน แล้วผมก็จุดเครื่องหอมที่เธอทำขึ้น ตอนนี้เธอเลยนอนหลับสนิท นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่คุณจะได้ใช้เวลาด้วยกันกับเธอ” เสียงของไรอันดังขึ้นจากด้านหลัง เจเรมี่เข้าใจทันที “ขอบคุณครับ” “ผมควรจะเป็นคนขอบคุณคุณมากกว่าที่ทำภารกิจยาก ๆ จากอินเตอร์โพลได้สำเร็จ และยังมอบคนที่คุณรักให้ผมอีก ไม่ต้องห่วง ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง” หลังจากไรอันพูดอย่างนั้น เขาก็เดินจากไปเพื่อให้เจเรมี่ได้มีช่วงเวลาดี ๆ กับคนที่เขารักที่สุด เจเรมี่นั่งลงที่เบาะคนขับและมองคนที่หลับอยู่บนเบาะผู้โดยสารข้าง ๆ ชายหนุ่มยกมือขึ้นช้า ๆ เพื่อจะลูบไล้