บทที่ 929

มีประกายแห่งความหวังในแววตาของเมเดลีน เธอคิดว่าบางทีชายคนนั้นอาจจะยังมีความรู้สึกต่อเธอ อย่างไรก็ตาม เจเรมี่มองเมเดลีนราวกับว่าเธอเป็นแค่คนแปลกหน้า หรืออาจจะเป็นศัตรูด้วยซ้ำ “เธอตามมาฉันอีกแล้วนะ ใครส่งเธอมา?” กลายเป็นว่าเขาคิดว่าเธอกำลังตามเขาอีกครั้ง เมเดลีนรู้ว่าความทรงจำของชายคนนี้ยังคงสูญไป ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะข่มความรู้สึกเอาไว้ เธอมองเขาอย่างโศกเศร้าและถามว่า “คุณไม่ใช่เจเรมี่จริง ๆ งั้นเหรอ?” เจเรมี่พยายามค้นหาในตัวเมเดลีนโดยการมองเธอ เขาจ้องในดวงตาที่โดดเดี่ยวและเปื้อนน้ำตาของเธออย่างลึกซึ้ง เมเดลีนขมวดคิ้วขณะที่เธอยกมือขึ้น ปลายนิ้วกลมของเธออยู่บนแก้มของชายคนนั้น เธอทำได้แค่แตะเบา ๆ ในตอนที่เจเรมี่คว้ามือของเธอแน่น “เธอกำลังทำอะไร?” เขาถามด้วยน้ำเสียงและท่าทีที่เยือกเย็นเป็นอย่างมาก สายตาของเมเดลีนดูเจ็บปวด “คุณซิมเมอร์แมน คุณดูเหมือนสามีที่ตายไปแล้วของฉันจริง ๆ” ขณะที่เธอกล่าวเช่นนั้น เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ภาพพักหน้าจอของเธอบนโทรศัพท์คือภาพครอบครัวที่พวกเขาถ่ายบนเรือยอชในวันนั้น เจเรมี่ดูประหลาดใจในตอนที่เขาเห็นชายในรูปคนนั้น อย่างไรก็ตาม เ