บทที่ 940

เมเดลีนคลี่ริมฝีปากน่ารัก ทว่าซีดจางเป็นรอยยิ้มบาง “ตราบใดที่เป็นลูกของหนูกับเจเรมี่ จะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงก็ได้ทั้งนั้น” คราวแรกเอโลลิสมีความสุข แต่เมื่อได้ยินคำตอบถัดมาดวงตาของเธอก็มีน้ำตารื้นขึ้นอีกครั้ง เธอบีบมือของเมเดลีนแล้วเอ่ย “ก่อนนั้นลูกก็คิดแบบนี้แล้วเสี่ยงชีวิตเพื่อคลอดลูกของเขาด้วยใช่ไหม?” เมเดลีนยิ้มรับโดยไม่ปฏิเสธ ก่อนนั้น… ก่อนนั้นเธอรักเจเรมี่มากเสียจนไม่เคยหวนนึกใส่ใจถ้าหากเธอต้องตายเพื่อเขา เธอคิดว่าตอนนี้ก็คงไม่ต่างกัน เธอยังรักเขามากเหลือเกิน “เป็นเด็กผู้ชาย” เอโลอิสบอกขณะทั้งร้องไห้และหัวเราะ “เด็กน้อยน่าชัง” เมเดลีนก็ยิ้มเช่นกัน “เมื่อเขาโตขึ้นเขาจะต้องหล่อเหลาแน่นอน หนูพนันเลยว่าแจ็คเองก็ไม่น่าดูนักเมื่อตอนแรกเกิด” เธอบอกจากนั้นก็เงียบไป เธอไม่เคยเห็นว่าแจ็คสันเป็นอย่างไรเมื่อตอนที่เขาเกิดมา… เมเดลีนใช้เวลากว่าครึ่งเดือนในโรงพยาบาลเพื่อพักฟื้นจากอาการบาดเจ็บและเพื่อฟื้นตัวหลังคลอด แม้ว่าจะมีผู้ดูแล ทว่าเอโลอิสและฌอนก็ผลัดกันมาดูแลเธอทุกวัน บางครั้งก็พาแจ็คสันกับลิเลียนมาด้วย วันนั้น เอโลอิสและเมเดลีนเพิ่งจะเสร็จจากการไปเยี่ยมลูกในตู้อบทารกแรกเกิดด้