บทที่ 989

เด็กน้อยรู้สึกได้ว่ามีใครบางคนกำลังอุ้มเขาอยู่ ดวงตากลมโตจึงค่อย ๆ ลืมขึ้นมอง ชายที่อุ้มเด็กน้อยอยู่ตกใจเมื่อเห็นอย่างนั้น เขารู้สึกหัวใจละลายเมื่อได้จ้องมองดวงตากลมโตที่ใสบริสุทธิ์คู่นั้น “พุดดิ้งใช่ไหม?” เจเรมี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มละมุน ขณะที่นิ้วเรียวก็ลูบไล้ไปที่ใบหน้าเล็ก ๆ อย่างทะนุถนอม เด็กน้อยมองเจเรมี่แล้วปากเล็กๆ ก็คลี่ยิ้มออกอย่างน่ารักน่าชัง เจเรมี่สัมผัสได้ถึงลูกกระเดือกที่คอของตนเองเมื่อได้เห็นรอยยิ้มนั้น เขาไม่สามารถกลั้นน้ำตาของตัวเองเอาไว้ได้อีกต่อไป ภาพในตอนที่เมเดลีนต้องเจ็บปวดทรมานเพราะคลอดลูกชายด้วยวิธีธรรมชาติยังคงตราตรึงอยู่ในความทรงจำของเขา เธอพยุงร่างกายที่อ่อนแอผ่านความเจ็บปวด ด้วยจิตใจอันแข็งแกร่ง นั่นจึงเป็นวิธีที่ทำให้เธอสามารถให้กำเนิดทารกที่คลอดก่อนกำหนดได้ ตอนนั้นเสื้อผ้าและผมของเธอเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ในขณะที่ใบหน้าซีดเซียว เธออยากจะยื่นมือไปหาเขาและเรียกหา อย่างไรก็ตาม เขากลับเป็นเหมือนหุ่นยนต์ที่ไร้ความรู้สึกและยื่นมือไปหาเธอในวินาทีสุดท้าย จากนั้นเขาก็รู้สึกบีบหัวใจเมื่อนึกถึงว่าเด็กคนนี้ต้องอยู่ในตู้อบเป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือนก่อนที่เขาจะมีชี