บทที่ 3346

ดวงตาของเฟร็ดดี้ฉายแววโกรธ สำหรับคนในวรรณะกษัตริย์ เขาไม่เคยถูกดูหมิ่นเช่นนี้มาเลยสักครั้งในชีวิต แต่เนื่องจากเขาไม่ใช่คนไร้ฝีมือ เขาจึงหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ อารมณ์บนใบหน้าของเขาจึงหายไปอย่างสิ้นเชิงหลังจากนั้น เขาต้องการเหยียบย่ำชายที่กล้าข้ามหัวเขา… แต่เขารู้ว่านี่ไม่จำเป็นต้องถึงมือของตัวเอง นั่นก็เพราะตระกูลจอห์นถือเป็นแขกกิตติมศักดิ์ของแก๊งโอเวอร์ลอร์ด เมื่อเทียบกับความโกรธของเฟร็ดดี้แล้ว ดาห์เลียรู้สึกอับอายกว่ามาก ตระกูลจอห์นก็กำลังอยู่ในช่วงขาขึ้นเช่นกัน ไม่มีทางที่พวกเขาจะยอมรับการถูกดูหมิ่นเช่นนั้นได้ คงไม่ดีแน่ถ้าสถานการณ์วันนี้ทำลายชื่อเสียงของตระกูลจนไม่หลงเหลือชิ้นดี หลังจากสงบสติอารมณ์แล้ว เฟร็ดดี้ก็ยิ้มเล็กน้อย "น่าสนใจ นั่นไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลย” “อารามสวรรค์ไม่ได้มีรากฐานอยู่ในประเทศ H จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาจะดูถูกพวกเรา” “ไม่อย่างนั้นแล้ว อีไลกับพ่อของเขาคงไม่ถูกบังคับให้คุกเข่าหน้าโรงพยาบาลเมื่อสองสามวันก่อนหรอก” “ประเทศนี้เต็มไปด้วยอัจฉริยะที่ซ่อนตัวอยู่อย่างแน่นอน!” เฟร็ดดี้ดูคล้ายพร้อมจะเจรจา แต่ใคร ๆ ก็บอกได้ว่าเขาโกรธถึงขนาดไหน เขาต