บทที่ 1341

“แล้วแกก็อยู่ที่นี่จริง ๆ เจอรัลด์! เป็นอย่างที่ฉันคิดเอาไว้ ไม่มีอะไรในโลกนี้จะหลบซ่อนจากฉันไปได้เหมือนกัน! การคาดการณ์ของฉันแม่นยำอยู่เสมอ!” เฟลตันตะคอก ขณะที่เขาเผยยิ้มจาง ๆ ออกมา “เจอรัลด์! รีบฆ่าไอ้ชั่วนี่ให้ตายซะ! มันไม่ได้แค่ตัดแขนของเซียร่าเท่านั้น แต่ถ้าคุณมาช้ากว่านี้แค่นาทีเดียว มันก็จะฆ่าฉันด้วยเหมือนกัน!” โมนิก้าตะโกน ขณะที่เธอจ้องเขม็งไปที่เฟลตัน ความกลัวที่เกิดขึ้นในตอนแรกค่อย ๆ เลือนหายไป เจอรัลด์ลูบศีรษะของโมนิกาอย่างแผ่วเบา จากนั้นจึงมองไปที่เฟลตันด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ก่อนจะพูดออกมา “ผมคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่า คุณจะมั่นอกมั่นใจถึงขนาดนี้ คุณกันเทอร์ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่คุณพูดถึง ‘การคาดการณ์’ ที่ว่าผมยังคงอยู่ในหมู่บ้านนี้แล้ว ยังมีอะไรที่คุณพยากรณ์ไว้ล่วงหน้าอีก?” “โอ้? สงสัยอย่างนั้นเหรอ? ฉันทำนายเอาไว้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกแกร่ำเรียนและฝึกฝนมา จะถูกฉันลบทิ้งในวันนี้! หลังจากนั้น ฉันจะพาแกกลับไปที่คฤหาสน์กันเทอร์ แล้วให้คุณย่าจัดการแกซะ! หรือแกอยากจะให้ฉันฆ่าแกด้วยน้ำมือของฉันเอง?!” “คุณมั่นใจมากเลยนะ ผมนับถือคุณเลย ความมั่นใจเพียงน้อยนิดที่คุณพูดออกมา ก็เพราะคุณยังไม