บทที่ 1342

“โอกาสอย่างนั้นเหรอ? คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร?” เจอรัลด์ถาม ขณะที่เขาจ้องมองไปที่เฟลตันที่ยังคงนอนอยู่กับพื้น ก่อนจะตบมือ “เอาแบบนี้ ถ้าวันนี้แกปล่อยฉันไป ฉันจะบอกคุณย่าไม่ให้มาสร้างความเดือดร้อนให้กับผู้คนที่อาศัยอยู่ในชุมชนแออัดแห่งนี้! ถ้าแกไม่ทำตามนี้ล่ะก็... คุณย่าจะต้องทำให้เกิดการนองเลือดขึ้นที่นี่แน่นอน!” เฟลตันตอบ “ผมไม่มั่นใจว่าอะไรทำให้คุณเข้าใจผิดแบบนี้ แต่ผมแค่บอกลีโอไม่ให้ฆ่าคุณทันที เพราะการปล่อยให้คุณตายแบบนี้ จะทำให้คุณย่าของคุณเจ็บปวดทรมานน้อยเกินไป แบบนั้นคงจะน่าสมเพชน่าดู!” เจอรัลด์เยาะเย้ยพลางยิ้มออกมา ทันทีที่เขาเห็นรอยยิ้มน่ากลัวของเจอรัลด์ เฟลตัลก็รู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขา หรือบางทีแม้กระทั่งจิตวิญญาณของเขา ยังเยือกแข็งไปด้วย วินาทีต่อมา เขาพูดขึ้นตะกุกตะกัก “...กะ แกหมายความว่ายังไง...?” “เชื่อผมเถอะ ถ้าผมบอกว่า ผมคิดว่าผมจะจัดการกับคุณยังไงตลอดการเดินทางมาที่นี่ แต่สุดท้ายแล้ว ผมก็คิดได้ว่าคุณยังคงมีประโยชน์กับผมอยู่บ้าง เพราะแบบนี้ ผมถึงยอมให้คุณตายง่าย ๆ ไม่ได้ยังไงล่ะ! ยังไงก็ตาม ไปทำความสะอาดที่เกิดเหตุก่อนลีโอ! นายทิ้งเด็กนี่เอาไว้กับฉัน!” เจอรั