บทที่ 2071

เฟนด์ถอนหายใจเบา ๆ และตอบสั้น ๆ เพียงว่า “รูปแบบเกล็ดปลา” แม้การตอบสนองของเฟนด์จะธรรมดา แต่แนชก็เข้าใจในทันทีว่าเฟนด์หมายถึงอะไร เฟนด์กำลังสังเกตว่าพลังที่แท้จริงที่กระจายกระจายตัวออกขณะค้นหาศูนย์กลางของเวทย์ค่ายกลนั้นมีลักษณะอย่างไร ในพื้นที่มีพลังเวทย์หนาแน่น พลังงานที่แท้จริงจะกระจายออกไปในลักษณะของคลื่นน้ำที่กระเบื้อง แต่พลังที่แท้จริงจะกระจายออกในรูปแบบเกล็ดปลาในบริเวณที่เป็นศูนย์กลางของเวทย์ค่ายกล ลักษณะการกระจายของพลังของทั้งสองบริเวณนั้นแตกต่างกันมาก และพวกเขาจะสามารถระบุศูนย์กลางของเวทย์ค่ายกลได้หากสังเกตมันอย่างถ้วนถี่ แนชอดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ “ต้องขอบคุณที่เรามีปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ติดอยู่ในเวทย์ค่ายกลสิบสัมบูรณ์ล่ะนะ” เฟนด์ก็พยักหน้า ก่อนจะคร่ำครวญออกมาเช่นเดียวกัน “แต่เวทย์ค่ายกลสิบสัมบูรณ์นี้ถือเป็นหนึ่งในผนึกเวทย์โบราณ และยังเป็นปริศนาว่าผนึกเวทย์ประเภทนี้ปรากฏขึ้นในโลกชั้นสามได้อย่างไร ผมได้แต่สงสัยว่าอะไรทำให้ใครบางคนเลือกที่จะวางผนึกเวทย์ค่ายกลสิบสัมบูรณ์ไว้ที่นี่” ขณะที่เขาพูด เฟนด์ก็เหวี่ยงหมัดขึ้นไปในอากาศอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าสายตาที่กำลังมองเขามาจากที่ไกล ๆ จะคิดว่าเขากำลังทำอะไรไร้สาระอยู่ก็ตาม สองพ่อลูกกระซิบตอบกันเบา ๆ ในบางครั้ง แต่เจดและคนอื่น ๆ กลับไม่ได้ยินอะไรเลย ในตอนแรกพวกเขาคิดว่าแนชจะเข้าไปเกลี้ยกล่อมให้ลูกชายของเขาเลิกทำอะไรไร้สาระ แต่พวกเขากลับต้องเป็นฝ่ายประหลาดใจเมื่อเห็นว่าแนชเอาแต่พยักหน้าให้เฟนด์ระหว่างการสนทนาของทั้งคู่แทน เจดพบว่ายิ่งเห็นเช่นนี้ก็ทำให้เขายิ่งรู้สึกขบขันกันไปใหญ่ เขาไม่รู้เลยว่าสองพ่อลูกกำลังทำอะไรกันอยู่ อันที่จริงเขาหมดหวังไปแล้ว อย่างไรเสียพวกเขาก็ควรจะนั่งรอความตายอย่างเงียบ ๆ เพราะพวกเขาคงไม่สามารถออกไปจากที่แห่งนี้ทั้งที่ยังมีลมหายใจได้ “โชคดีที่ผมยังมีสติ ศิษย์พี่ดไวท์ ถ้าผมเริ่มขาดสติเหมือนเฟนด์และเริ่มต่อยกลางอากาศ ได้โปรดรีบฆ่าผมเลยนะ ผมไม่อยากกลายเป็นคนโง่เง่าแบบเขา” ดไวท์ถอนหายใจเบา ๆ เขาไม่สนใจเจดและอยากยืนขึ้นจากพื้นขณะที่เขาเดินเข้าไปหาเฟนด์ และตะโกนเรียกเขาเสียงดังว่า “นี่นายกำลังทำอะไรอยู่หรอ? นายกำลังวางแผนที่จะค้นหาวิธีปลดผนึกเวทย์นี้ด้วยการโจมตีอากาศหรือไง?” แต่ขณะที่เขาพูด เขาก็พบว่าตัวเองกำลังเหยียบลงบนกระดูกที่หัก และเสียงกระดูกที่แตกร้าวก็ทำให้หัวใจของดไวท์จมดิ่งลง เขามองตามเสียงไปและต้องตกตะลึงกับสิ่งที่ตาเห็น “ศิษย์น้องเจด มานี่เร็วเข้า!” เขาตะโกนเสียงดัง “ดูเสื้อผ้าที่เขาสวมสิ!” เจดรีบลุกขึ้นทันทีเมื่อถูกเรียก เขามองไปยังทิศทางที่ดไวท์ชี้ ก่อนจะเห็นโครงกระดูกที่มีเสื้อผ้าที่ดูคล้ายกับพวกเขามาก แต่เมื่อเทียบกับพวกเขาแล้ว เสื้อผ้าที่โครงกระดูกโครงนี้สวมอยู่นั้นดูเบาบางและมีคุณภาพสูงกว่ามาก เสื้อผ้าที่เจดสวมอยู่มีใบไผ่เย็บติดอยู่เพียงไม่กี่ใบ และมีเพียงหัวเข็มขัดที่ทำจากหยกที่คาดอยู่บนเข็มขัดเท่านั้น แต่โครงกระดูกนี้กำลังสวมเสื้อผ้าที่เย็บด้วยใบไผ่ซึ่งกินพื้นที่เป็นบริเวณกว้าง ยิ่งไปกว่านั้น เขายังมีใบไผ่ห้าใบเย็บติดกับเข็มขัดของเขาอีกด้วย ดวงตาของดไวท์เบิกโพลงขณะที่ยกมือขึ้นปิดปากเล็กน้อย เขาแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตาเห็น “นี่จะใช่ศิษย์อาวุโสการ์ดเนอร์?!” ศิษย์อาวุโสการ์ดเนอร์เป็นศิษย์อาวุโสภายในของสำนักสหัสบรรณและครั้งหนึ่งเคยเป็นผู้มีอำนาจในตำนานอีกด้วย แต่ศิษย์อาวุโสการ์ดเนอร์หายตัวไปโดยไม่ทราบสาเหตุหลังจากที่เขามาในป่าดงอสูรเมื่อหนึ่งร้อยปีก่อน ในเวลานั้น ผู้อาวุโสระดับสูงของสำนักได้ส่งคนออกไปค้นหาเขาด้วย แต่ดูเหมือนศิษย์อาวุโสการ์ดเนอร์จะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ท้ายที่สุดเหตุการณ์นี้ก็ถูกลืมเลือนไป ใครจะคาดคิดว่าศิษย์อาวุโสการ์ดเนอร์จะตกลงมาจากผาโทมนัสและมีจุดจบอยู่ข้างล่างนี่ ทั้งสองคนอ้าปากค้างพร้อมกัน และสีหน้าของพวกเขาก็หม่นหมองลง ศิษย์อาวุโสการ์ดเนอร์เป็นคนที่แข็งแกร่งอย่างมาก และมีความเป็นไปได้ว่าเขาจะได้เป็นศิษย์อาวุโสที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาศิษย์อาวุโสภายในคนอื่น ๆ แต่ถึงครานั้นเขาก็ยังต้องจบชีวิตลงที่นี่ นับประสาอะไรกับปลาซิวปลาสร้อยอย่างพวกเขา