บทที่ 2072

ในตอนแรก ดไวท์เอ่ยปากถามเฟนด์เพราะคิดว่าเฟนด์อาจจะมีวิธีที่สามารถปลดผนึกเวทย์ค่ายกลได้ แต่ความหวังทั้งหมดของเขาทางทลายไปแล้ว การที่เฟนด์ได้ศึกษาตำราโบราณมามากมายจะมีประโยชน์อะไร ในเมื่อบุคคลที่น่าเกรงขามทุกอย่างศิษย์อาวุโสการ์ดเนอร์ก็ยังออกจากที่นี่ทั้งที่ยังมีลมหายใจไม่ได้ ศิษย์อาวุโสการ์ดเนอร์จะศึกษาตำรามาน้อยกว่าและมีองค์ความรู้น้อยกว่าเฟนด์ได้ยังไง แม้ว่าเจดจะเป็นคนง่าย ๆ แต่เขาก็ตระหนักได้ว่าดไวท์ถามคำถามนี้เพราะศิษย์พี่ของเขาคิดว่าเฟนด์กำลังค้นหาวิธีปลดผนึกเวทย์ค่ายกลอยู่ เจดยิ้มอย่างขมขื่นท่าทีดูเฉยเมย “คุณยังหวังอะไรในตัวเขาได้อีกหรอ? คุณคาดหวังในตัวเขาสูงเกินไป คุณก็รู้ไม่ใช่หรอว่าเขาเพิ่งจะอยู่ในขั้นแรกระดับแรกกำเนิดเท่านั้น เขาจะหาวิธีปลดผลึกเวทย์นี้ลงได้ยังไงในเมื่อความสามารถในการต่อสู้ของเขาต่ำกว่าเราตั้งขนาดนั้น? เรานั่งรอความตายของเราอย่างสงบเถอะ” ดไวท์สูดหายใจเข้าเต็มปอด “อย่าเพิ่งหมดกำลังใจไปเลย แม้ว่าสิ่งที่นายพูดจะฟังดูมีเหตุผล แต่ฉันก็ยังเชื่อว่าเราควรลองให้ครบทุกวิธีทางก่อน” ถึงอย่างนั้นเจดก็รู้สึกว่าคำพูดให้กำลังใจของดไวท์ก็เป็นเพียงเรื่องหน้าตลกเท่านั้น “เมื่อกี้คุณบอกว่าให้ลองให้ครบทุกวิถีทางก่อน? เราต้องลองยังไงล่ะ? เราควรต่อยอากาศเหมือนคนบ้าหรือไง!” ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเฟนด์ตะโกนออกมาว่า “ผมเจอแล้ว!” ทั้งสองคนเงยหน้าขึ้นมองทันที ดวงตาของเฟนด์ส่องประกายราวกับว่าเขาได้ค้นพบบางสิ่งที่ไม่อาจประเมินค่าได้ และเขายังหันไปมองพ่อของเขาและชี้ไปยังทิศทางในอากาศอย่างตื่นเต้น เจดและดไวท์ไม่รู้ว่าเขาตื่นเต้นเรื่องอะไร แต่แนชดูเหมือนจะเข้าใจว่าทำไมเฟนด์ถึงตื่นเต้นได้ขนาดนี้ “มันเป็นลายเกล็ดปลา เป็นลายเกล็ดปลาอย่างแน่นอน!” ขณะที่เฟนด์ต่อยขึ้นไปในอากาศ พลังที่แท้จริงของเขาปรากฏขึ้นในรูปแบบของเกล็ดปลาก่อนที่จะค่อย ๆ สลายไปในอากาศรอบ ๆ สิ่งนั้นทำให้เขาพอใจมาก เขาเหวี่ยงหมัดออกไปอีกครั้งแม้ว่ามือของเขาจะสั่นเทา และครั้งนี้เขาก็ใส่ลงไปเต็มแรง พลังที่แท้จริงของเขาแผ่กระจายไปทั่วอาณาบริเวณทันทีราวกับถังน้ำเย็นขนาดใหญ่ที่เทลงมาจากท้องฟ้า ดวงตาของเฟนด์และแนชเบิกกว้างทันที พลังที่แท้จริงปะทะเข้ากับอากาศ และเกิดระลอกคลื่นเป็นรูปเกล็ดปลา ก่อนที่พวกมันจะค่อย ๆ กระจายเป็นมุมกว้างออกไป “มันคือเรื่องจริง! เราพบแล้ว! ในที่สุดเราก็พบมันแล้ว!” แนชโห่ร้อง ไม่อาจระงับความประหลาดใจที่ผสมกับความไม่เชื่อเอาไว้ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นดูจะอยู่เหนือจินตนาการของเขาไปแล้ว ตั้งแต่วินาทีที่เขาได้รู้เรื่องนี้ไปจนถึงวินาทีนี้ที่ลายเกล็ดปลาปรากฏขึ้นด้วยหมัดของเฟนด์ แม้ว่าเฟนด์จะบอกว่าเขารู้วิธีปลดผลึกและบอกให้เขารู้แล้วก็ตาม แต่แนชก็ยังแทบจะไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำ เพราะไม่ว่าจะมองมุมไหนก็จะพบว่าเวทย์ค่ายกลสิบสัมบูรณ์เป็นเวทย์ค่ายกลโบราณ และไม่มีปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่คนไหนที่สามารถหลบหนีจากผนึกเวทย์โบราณชนิดนี้ได้ เฟนด์หรี่ตาลงและมุ่งความสนใจไปยังพื้นที่ซึ่งก่อตัวอยู่ตรงหน้าเขา “ใครจะไปคิดว่ามันจะอยู่ที่นี่?”แม้ว่าเขาจะรู้วิธีปลดผนึกเวท แต่เฟนด์ก็คิดว่าเขาคงต้องใช้เวลาสักพักกว่าเขาจะปลดผนึกเวทย์ค่ายกลสิบสัมบูรณ์ลงได้ เขาเตรียมใจเอาไว้แล้วว่าอาจจะติดอยู่ที่นี่สักหนึ่งหรือสองเดือน โชคดีที่เขามีอาหารเพียงพอและยังมีผลึกวิญญาณบางส่วนในพื้นที่เก็บของของเขาด้วย เขาจำเป็นต้องอดทนและหาตำแหน่งของศูนย์กลางของเวทย์ให้ได้เท่านั้น ก่อนหน้านี้เขาคิดเช่นนั้น แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะได้พบกับศูนย์กลางของเวทได้รวดเร็วเช่นนี้! “เจออะไรหรอ?” เจดรีบไปที่ด้านข้างของเฟนด์และมองไปที่คู่พ่อลูกด้วยความงงงวย ในสายตาของเขาสองพ่อลูกคู่นี้ดูแปลกยังไงชอบกล ไม่ว่าจะด้วยวิธีพูดหรือเวลาทำอะไรต่อมิอะไรก็ตาม เฟนด์ถอนหายใจเบา ๆ ก่อนที่เขาจะหันกลับมามองเจดและดไวท์ “ผมพบวิธีปลดผนึกเวทย์ค่ายกลนี้แล้ว!”