บทที่ 2073

เจดเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเมื่อความระคายใจฉายชัดในดวงตาของเขา ทันทีที่ความงงงวยในตอนแรกหายไป เขาก็เย้ยหยันโดยไม่รู้ตัว เขาหันหน้าไปมองดไวท์ที่อยู่เคียงข้างเขา เขาเห็นว่าดไวท์เองก็ตกตะลึงแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเนื่องจากเป็นคนมีมารยาท เจดเหยียดแขนออกและชี้ไปข้างหลังเขา ซึ่งมีกระดูกวางกระจัดกระจายอยู่บนพื้น พิสูจน์ให้อีกฝ่ายเห็นภาพที่น่าตกใจ “และนายรู้ไหมว่าตอนนี้เราค้นพบอะไร?” เฟนด์ส่ายหน้า เขามุ่งความสนใจทั้งหมดไปที่การค้นหาศูนย์กลางของเวทย์และไม่ได้สนใจสิ่งที่ทั้งสองคนค้นพบ เจดกอดอกแล้วส่ายหน้าเบาๆ “เราพบศิษย์อาวุโสภายในจากสำนักสหัสบรรณของเราที่หายตัวไปเมื่อร้อยปีที่แล้ว ในตอนนั้นเขาแข็งแกร่งพอที่จะทำการประลองเพื่อชิงตำแหน่งหัวหน้าสำนักได้เลยด้วยซ้ำ แต่เขากลับหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่คิดเลยว่าเขาจะมาลงเอยที่นี่” เฟนด์พยักหน้าและขมวดคิ้วทันที เขาไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆ เจดถึงเปลี่ยนหัวข้อไปพูดถึงศิษย์อาวุโสภายในของเขา เจดสังเกตเห็นความไร้เดียงสาของเฟนด์ จึงเย้ยหยันออกมาเบา ๆ ในขณะที่ความสิ้นหวังถูกฉาบบนใบหน้าของเขา น้ำเสียงของเขาในขณะที่พูดยังเจือความเห็นอกเห็นใจอีกฝ่าย “ฉันก็แค่อยากจะบอกนายว่านายจะหาวิธีปลดผนึกเวทย์ได้ยังไง ในเมื่อศิษย์อาวุโสภายในของเราก็ยังต้องมาจบชีวิตลงจากการติดแหง็กอยู่ที่นี่” เฟนด์อยู่ในขั้นแรกระดับแรกกำเนิดและเป็นศิษย์ของตำหนักสองกษัตริย์ ซึ่งระหว่างสำนักระดับสามและระดับสี่ก็นับว่ามีความแตกต่างจากกันอยู่มาก แล้วเฟนด์จะไปมีองค์ความรู้อะไรมากมายกว่าพวกเขาได้ยังไง? เขาจะเทียบได้กับศิษย์อาวุโสการ์ดเนอร์จากสำนักของพวกเขาได้หรือ? แม้แต่คนที่แข็งแกร่งและมีอนาคตที่สดใสรออยู่ก็ยังได้พบกับจุดจบของเขาในที่แห่งนี้ ดไวท์ส่ายหน้าและยื่นมือไปบีบไหล่เจด เพื่อเป็นการปรามไม่ให้เขาพูดจะรุนแรงเกินไป อย่างไรเสียพวกเขาก็หวังที่จะได้ใช้ชีวิตในบั้นปลายด้วยความสงบสุข แม้ว่าพวกเขาจะต้องมาตายที่นี่ แต่เขาก็ไม่ต้องการให้เกิดความยุ่งยากในความสัมพันธ์ของพวกเขา เจดเป็นคนตรงไปตรงมา และเขารู้สึกว่าการกระทำของเฟนด์นั้นทั้งน่าขันและประหลาดอย่างที่สุด ดไวท์เลยฝาก “ฉันรู้ว่านายพกความมั่นใจมาเต็มกระเป๋าและนายก็อยากหนีจากที่นี่จริง ๆ แต่ฉันต้องขอเตือนนายไว้ก่อน… บางครั้ง ยิ่งคาดหวังไว้สูงแค่ไหน ก็จะยิ่งผิดหวังมากขึ้นเท่านั้น นายไม่ควรหมกมุ่นจนทำให้เกิดอาการทางจิต” ดไวท์เกลี้ยกล่อมและปลอบโยนเฟนด์ด้วยความจริงใจ ในสายตาของเขากริยาท่าทางที่ตื่นเต้นของเฟนด์เปิดเผยออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ และดูเหมือนว่าเขาได้ค้นพบวิธีการปลดผนึกเวทย์ค่ายกลได้อย่างแท้จริง แต่น่าเสียดายที่นั่นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ และในไม่ช้าเฟนด์จะต้องพบกับความผิดหวัง เมื่อได้พบกับสิ่งที่กระทบกระเทือนจิตใจอย่างรุนแรงเข้า เฟนด์อาจเสียสติเพราะเรื่องนี้ เจดเอยถามไปทันทีว่า “นายคิดว่าการต่อยกลางอากาศจะช่วยอะไรได้? นายกำลังคิดจะทำลายบริเวณที่นายสังเกตเห็นว่าพลังเวทย์อ่อนแอและบอบบางที่สุดงั้นหรือ” อันที่จริง สิ่งที่เจดพูดมานั้นก็ดูเข้าเค้าทีเดียว เฟนด์พยักหน้าเบา ๆ สำหรับคำถามของอีกฝ่ายเขาไม่ได้อธิบายตัวเองเพิ่ม เพราะเมื่อเขาเริ่มอธิบายสิ่งต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับความลับของเขา เขาอาจจะเผลอเปิดเผยอะไรบางอย่างมากเกินไป ความลับบางอย่างก็ควรตายไปกับเขา หากคนอื่น ๆ สังเกตเห็นความผิดปกติเข้า เขาอาจตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายก็เป็นได้ เจดไม่ได้ซ่อนรอยยิ้มของเขาเลยแม้แต่น้อย เมื่อได้เห็นเฟนด์พยักหน้าอย่างค่อนข้างมั่นใจ เจดยอมรับชะตากรรมของตัวเองแล้ว เขาสามารถนั่งอยู่ที่นี่และสามารถรอความตายที่ไม่ว่าอย่างไรก็จะมาถึงได้ เขาไม่มีทางที่จะรอดไปจากที่นี่ได้เลย เขาไม่พบหนทางโต้แย้งอื่นอีก ซึ่งเป็นสาเหตุที่พฤติกรรมของเฟนด์ทำให้เขานึกขัน