บทที่ 834 ถักผ้าผ้าพันคอให้เขา

พวกเขาใช้กระเช้าไฟฟ้าลงมาจากภูเขา วิทนีย์กับฮันท์ลีย์เถียงกันเล่นในกระเช้าไฟฟ้า ส่วนเชอรีชกับบอยล์อารมณ์ไม่ค่อยดี พวกเขาเงียบมาตลอดทาง พวกเขากลับมาที่คอนโดกรีนทาวน์หลังจากไปเที่ยวกันมาทั้งวัน ทันทีที่เชอรีชผ่านประตูเข้ามา เธอก็กอดบอยล์จากข้างหลัง บอยล์ตกใจ เขาก้มลงมองมือเล็กที่กอดเอวเขา ก่อนจะกุมมือเธอแล้วถาม "เป็นอะไรไป?" หญิงสาวแอบมองใบหน้าอันหล่อเหลาที่ดูทุกข์ใจ แล้วถามเขา "คุณยังโกรธที่พระพูดแบบนั้นอยู่หรือเปล่า?" "เปล่า" เชอรีชพูดด้วยความโมโห "เขาไม่ได้เป็นพระอาจารย์หรืออะไรสักหน่อย ที่เขาพูดมานั้นมันไร้สาระ ตอนนี้มันยุคไหนแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าจะยังมีคนพูดแบบนี้อยู่อีก" "ใช่ ผมก็ไม่เชื่อเขาเหมือนกัน" บอยล์หันมาดึงมือเธอขึ้นมาทาบอก ก่อนจะกอดเธอแน่น "บอยล์ ฉันจะบอกพ่อแม่เรื่องของเรา หลังจากที่เราคบกันนานกว่านี้นะ?" บอยล์ถามเธอ "ผมคิดว่าตอนนี้พ่อแม่ของคุณ ยังไม่ให้คบใครนะ?" เชอรีชคิดแล้วตอบ "ที่พวกเขาบอกมันก็จริง ฉันจะบอกหลังจากผ่านไปสักพัก แย่ที่สุดก็แค่โดนบ่น พ่อแม่รักฉันมาก พวกท่านห้ามเราไม่ได้หรอก" บอยล์หัวเราะเบา ๆ "คุณจะยอมแพ้หรือเปล่าถ้าพวกท่านคัดค้านเรา?" เชอรีชเงยห