บทที่ 835 ทำงานหนักเพื่อหาเงินให้เชอรีช

เชอรีชป่วยหลังผ่านวันคริสต์มาสมาสองสามวัน เธอมีอาการเป็นไข้หวัด เมื่อบอยล์กลับมาจากสำนักงานกฎหมาย เขาก็เห็นเด็กน้อยใส่ชุดนอนนอนอยู่ข้างเตียง ผมที่ยาวของเธอปรกหน้า มันทำให้บอยล์กลัว เขาคิดว่าเธอตายแล้ว เขาถอนหายใจก่อนจะอุ้มเธอขึ้นไปบนเตียง แล้วจับหน้าผากเธอ โชคดีที่ตัวไม่ร้อนมาก หญิงสาวกระพริบตา เธอเม้มปากและถามเสียงอ่อนแรง "บอยล์ ฉันจะตายหรือเปล่า?" "เป็นแค่ไข้ธรรมดาเอง ผมจะไปเอาปรอทวัดไข้มา" เขาเอาปรอทวัดไข้มาสอดใต้รักแร้เธอ "หนีบปรอทวัดไข้สักห้านาทีนะ ห้ามเอาออก ผมจะไปทำซุปไก่มาให้" มีบางคนเม้มปาก เธอนอนบนเตียงและดึงแขนเสื้อเขา "ฉันไม่อยากกินซุปไก่" เนื่องจากเธอเป็นไข้ อาหารทุกอย่างจึงไร้รสชาติและขม เธออยากทานอาหารรสจัด บอยล์นั่งลงข้างเธอ เขาสัมผัสใบหน้าที่แดงและอุ่นของเธอแล้วถามเสียงเบา "งั้นอยากกินอะไรล่ะ?" "ฉันอยากกินลาซานญ่าไก่เผ็ด" โชคดีที่เขาเอาชีสทำเองมาจากหมู่บ้าน มันแช่อยู่ในตู้เย็น "ก็ได้ ผมจะไปทำมาให้ คุณอยู่ดูปรอทวัดไข้ไว้นะ" บอยล์เข้าไปทำอาหารในห้องครัวให้เธอ แต่เขาเป็นห่วงจึงกลับมาดูที่ห้อง หลังจากผ่านไปห้านาที เป็นไปตามที่คิดไว้ เธอลืมเรื่องดูปรอทวัดไข้