บทที่ 176

“ผมอยากรู้ว่าเมื่อคืนก่อนคุณไปไหนมา” ฌอนถามซ้ำขึ้นมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “แคทเธอรีน คุณกล้าดียังไง? ผมไม่อยู่แค่คืนเดียว คุณก็ออกไประเริงที่อื่นทั้งคืนแล้วเหรอ” เมื่อมองดูอารมณ์ที่แปรปรวนซึ่งเคลื่อนผ่านใบหน้าอันหล่อเหลาของชายหนุ่มราวกับพายุ แคทเธอรีนถอยหลังกลับโดยไม่รู้ตัว “นี่คุณคิดเองเออเองเรื่องของฉันอีกแล้วเหรอคะ?” ร่างแกร่งของเขาเกร็งขึ้น ก่อนที่เขาจะตอบกลับมาด้วยความอารมณ์เสีย “ก่อนหน้านี้ถ้าไม่ใช่เพราะการคิดเองเออเองของผม คุณคิดว่าคุณจะยังคงนอนอยู่ตรงนี้ครบสามสิบสองอีกหรือไง?” หญิงสาวก้มหน้าลง “เมื่อคืนฉันออกไปชอปปิงกับเฟรยา เสร็จแล้วเราก็ไปทานอาหารค่ำแล้วก็ไปร้องคาราโอเกะด้วยกันค่ะ พวกเราเหนื่อยเลยนอนค้างกันที่นั่นแล้วจึงกลับบ้านตอนที่เราตื่นค่ะ” “คุณแน่ใจนะว่าคุณไม่ได้โกหก?” เขาหรี่ดวงตาลงด้วยท่าทางอันตราย “ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนี่คะ” หญิงสาวทำหน้ากระเง้ากระงอดเพื่อเรียกคะแนนสงสาร “ช่วงนี้ฉันเครียดมากเลยนะคะ ดูสิคะ ฉันอายุ 22 ปีเองนะ แต่นับตั้งแต่ฉันแต่งงานกับคุณมา ฉันกลับไม่สามารถออกไปเที่ยวคาราโอเกะ หรือทานอาหารค่ำกับเพื่อนได้ ฉันกลับบ้านหลังเลิกงานเวลาเดิมทุกเย็น