บทที่ 439

“ฌอนนี่คะ ฉันก็มีคุณย่าด้วยเหมือนกัน ตอนที่ท่านจากไปฉันเสียใจที่ไม่ได้ใช้เวลากับเธอ มากกว่านั้น ครอบครัวคือเลือดเนื้อเชื้อไข และมันยากมากที่จะตัดขาดพวกเขาออกไป เพราะคุณ ฉันจึงสามารถอดทนอดกลั้นและให้อภัยพวกเขาได้ ตราบใดที่มันจะทำให้คุณมีความสุข” แคทเธอรีนมองเข้าไปในดวงตาของฌอนด้วยสายตาจริงจัง เขาถูกกระตุ้น อารมณ์ที่ถูกกดไว้ที่ก้นบึ้งของหัวใจของเขาปะทุราวกับภูเขาไฟ เขาก้มศีรษะลงจูบเธออย่างหลงใหลที่ริมฝีปาก “ผมขอโทษนะ ที่รัก” 'เพื่อทำให้คุณผ่านสิ่งนี้ไปได้' ใบหน้าของเธอเสียโฉมโดยครอบครัวฮิลล์ แต่เธอก็ยังอดทนต่อพวกเขาเพื่อตัวเขาเอง นั่นไม่จำเป็นเลย เขาสัญญาว่าจะทำให้พวกเขาต้องชดใช้ในสิ่งที่พวกเขาทำกับเธอ รวมถึงวาเลรี่ด้วย “วันหนึ่งผมจะหาคนมาดูแลใบหน้าของคุณ ผมจะรักคุณไปตลอดชีวิตที่เหลือเองครับ” แคทเธอรีนหลับตาลง ในเวลานี้เธอรู้สึกเข้มแข็งและสงบสุข มันไม่สำคัญว่าใบหน้าของเธอเสียโฉม สิ่งที่สำคัญคือเขาไม่ได้ใส่ใจอะไรกับมันเลย ... วันต่อมา แคทเธอรีนไปทำงานที่บริษัท จากนั้นเฮดลีย์ก็ปรากฏตัวพร้อมกับพยาบาลสองสามคน มีสีหน้าแปลก ๆ บนใบหน้าของเขาในขณะที่เขาพูด “คุณชายฮิลล์คนโต พยาบาลเหล