บทที่ 885

สีหน้าของฌอนเปลี่ยนไป เขาจ้องแคทเธอรีนนิ่งไม่ไปไหน ดวงตาของแคทเธอรีนเหมือนน้ำในทะเลสาบที่หยุดนิ่ง… สงบปราศจากระลอกคลื่นใด ๆ “ที่เขาพูดมานั้นถูกต้อง ถ้าเราเคยคบกันอย่างเป็นทางการมาก่อน ฉันก็จะพูดเรื่องนี้อย่างเป็นทางการ ฌอนคะเราเลิกกันเถอะ มันเป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะอยู่กับคุณอีกต่อไป มันไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้วดังนั้นจึงไม่สําคัญเลยสักนิดว่าคุณจะยกโทษให้ฉันหรือไม่” ฌอนมองผู้หญิงตรงหน้าเขาผู้ซึ่งมีสีหน้าสงบและมุ่งมั่น หัวใจที่แข็งแกร่งของเขาสั่นคลอนอย่างหนัก ความรู้สึกหมดสิ้นเรี่ยวแรงไร้กำลังเกินบรรยายแผ่ปกคลุมเขาเอาไว้ แม้ขณะนั้นแคทเธอรีนอยู่ใกล้เขามาก แต่ยังดูราวกับมีภูเขาและแม่น้ำอยู่คั่นกลางระหว่างพวกเขา ไม่มีใครรู้ว่าเขาไม่เคยคิดที่จะเลิกรา ต่อให้ร็อดนีย์คุกเข่าลงต่อหน้าเขา... และแม้แต่เขารู้ว่าเธอเป็นคนสั่ง โลแกน เขาก็อยากใช้โลแกนเป็นแพะรับบาป ตราบใดที่เธอกลับตัวกลับใจเปลี่ยนพฤติกรรมซะใหม่ เขาจะยกโทษให้เธอ "คุณไม่กล้าหรอก" ผ่านไปพักใหญ่ เขาถึงพูดขึ้นมาด้วยเสียงแหบแห้ง “ฌอน คุณไม่ควรตัดนิ้วของเขาออก” ดวงตาของแคทเธอรีนเต็มไปด้วยการดูถูก “เขาเป็นครอบครัวของฉัน ฉันปฏิบัติต่อเขาเ