บทที่ 992

พูดตามเหตุผลแล้ว แคทเธอรีนควรจะนอนหลับสบายตลอดคืน เนื่องจากเธอไม่ต้องอยู่ในอ้อมแขนของชายผู้นั้นในตอนกลางคืนอีกต่อไป แต่เธอยังคงพลิกตัวไปมา นอนไม่หลับ เธอรู้สึกกระวนกระวายใจราวกับกำลังจะมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น เธอจำสายตาของฌอนเมื่อคืนนี้ตอนที่เขาออกไปได้ เขาดูแปลกมากและจากไปอย่างเร่งรีบ มันมีบางอย่างเกิดขึ้นใช่ไหม? ด้วยสถานะปัจจุบันของเขา ยังมีใครที่ไหนอีกหรือที่จะสามารถคุกคามเขาได้? เวลา 08.00 น. เธอนั่งอยู่ในห้องอาหารเพื่อทานมื้อเช้า พ่อครัวทำอาหารดี ๆ ไว้มากมาย แต่หลังจากกัดไปได้สองคำเธอก็กินไม่ลงเลย หลังอาหารเช้าเธอออกไปเดินเล่นจนถึงประมาณราวเที่ยง จู่ ๆ เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งก็บินมาแต่ไกล เธอคิดว่าคงเป็นฌอนที่กลับมาทั้งที่เธอก็ไม่คาดคิดว่าเขาจะกลับมาเร็วขนาดนี้ แต่เมื่อเฮลิคอปเตอร์จอดลงบนพื้นหญ้า เวสลีย์ก็พุ่งเข้ามาพร้อมกับกลุ่มคนแทบจะทันที เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและผมสั้นสีดำของเขาตั้งขึ้นเล็กน้อยจากกระแสลมแรง ดวงตาสีเข้มของเขาที่มองเธอด้วยอารมณ์ที่ลึกลับซับซ้อนทั้งหลายก็ฉายแววในดวงตาลึกล้ำของเขาก่อนที่ความยินดีปรีดาจะได้ปรากฏเข้ามาแทน “แคธี่ ในที่สุดผมก็ได้พบคุณแล้ว” เขาก้า