บทที่ 163

นอกห้องปฏิบัติการ. โดโรธียืนอยู่ตรงนั้นด้วยความงุนงง ขณะที่เธอไม่กล้าขยับเลย อันที่จริงเธอประหม่าและกลัว ส่วนที่เจ็บปวดที่สุดของกระบวนการทั้งหมดคือการรอ ทุกนาทีมีความทุกข์สำหรับเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับความเจ็บป่วยของลูกสาวของเธอ โชคดีที่ Dr. Lanes ใช้เวลาไม่นานเกินไป ผ่านไปครู่หนึ่ง ดร.เลนส์ก็ออกมาและยื่นรายงานทางการแพทย์ให้เธอ ก่อนที่เขาจะพูดด้วยความผิดหวัง "คุณฟิชเชอร์ ดูสิ" ดร.เลนส์ไม่ได้บอกว่าไขกระดูกของครีเดนซ์ตรงกัน และเขาไม่ได้บอกว่าไม่ตรงกัน อย่างไรก็ตาม โดโรธีสามารถบอกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติจากการแสดงออกของแพทย์ รายงานทางการแพทย์ในมือของเธอรู้สึกราวกับว่ามันหนักหนึ่งพันปอนด์ เธอไม่กล้าดูข้อสรุปที่พิมพ์ไว้ในส่วนสุดท้ายของรายงาน หัวใจของเธอเต้นผิดปกติ และเธอก็รู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดีในใจ “ดร.เลนส์ ฉันเตรียมใจไว้แล้ว บอกฉันสิ ฉันยอมรับผลได้ไม่ว่ามันจะเป็นอะไร” “คุณฟิชเชอร์ ฉันขอโทษ หลังจากการสอบเราได้ข้อสรุปว่าพวกเขาไม่ตรงกันเลย” “ไม่ตรงกันเลยเหรอ?” โดโรธีบ่นอีกครั้ง เธอจ้องไปที่ข้อมูลในมือของเธอด้วยความผิดหวัง เธอไม่เคยรู้สึกหนาวเท่าเธอในขณะนั้น ในขณะนั้น ดูเหมือนว่าเลื