บทที่ 187

มือของโดโรธีสั่นสะท้านเมื่อเธอถอดเสื้อแจ็กเก็ตแบบสบายๆ ออกและเผยให้เห็นชุดชั้นในลายลูกไม้ของเธอ เมื่อนิ้วของเธอแตะชุดชั้นใน เธอก็หยุด เธอทำไม่ได้ เธอไม่สามารถเปิดเผยร่างกายทั้งหมดของเธอต่อหน้า Credence ได้เหมือนกับจิ้งจอกที่ไร้ยางอาย “ทำไมคุณไม่ทำต่อล่ะ คุณต้องการให้ฉันถอดมันออกเพื่อคุณไหม โดโรธี คุณรู้ไหมว่าคุณมีความสำคัญกับฉันมากน้อยเพียงใด" เขากำลังทำให้เธออับอาย เขาแกล้งเธอเหมือนไม่มีวันพรุ่งนี้! จู่ๆ รอยยิ้มก็ผุดขึ้นจากใบหน้าของเธอ ในขณะนั้น หัวใจและจิตวิญญาณของเธอเต็มไปด้วยสีแห่งความอัปยศอดสู เธอมองขึ้นไปที่ Credence ด้วยความเกลียดชังในดวงตาที่แดงก่ำของเธอ เธอตะโกนอย่างเย็นชาด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “ครีเดนซ์ ฉันไม่เคยรู้เลยว่าจะรู้สึกอย่างไรกับการเกลียดใครซักคน แต่เธอคือข้อยกเว้น เธอทำให้ฉันเข้าใจความรู้สึกนี้” “เธอไม่อยากแค่จะเย็ดฉันเหรอ แย่ที่สุด ฉันจะถือว่ามันโดนหมาป่าในทางที่ผิด! ฉันเชื่อว่าสักวันหนึ่ง คุณจะเสียใจกับทุกสิ่งที่คุณทำกับฉัน แต่อย่างไรก็ตาม ฉันจะไม่ให้อภัยคุณ ฉันจะดูคุณกินความเจ็บปวดและความสิ้นหวังที่คุณทำให้ฉันต้องผ่านไปทั้งหมด ฉันจะทำให้คุณมีชีวิตที่เลวร้ายยิ่งกว่า