บทที่ 20 : ชีวนัย ปล่อยฉันไป

เมื่อ ชีวนัย มาถึงโรงพยาบาล โรสลี เพิ่งถูกส่งไปที่ห้องฉุกเฉิน หมอที่รักษาอยู่บอกเขาว่า "คุณสันติ คุณอิสระ ถูกโจมตีโดยอันธพาลสองสามคนที่ลานจอดรถใต้ดิน เธอไม่เพียงแต่ได้รับบาดเจ็บที่สมองเท่านั้น แต่เธอยังมีแนวโน้มที่จะกลายเป็นผักอีกด้วย" ชีวนัยถามอย่างเย็นชา “อะไรอีกล่ะ” หมอลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วกัดฟันพูดว่า “เธอถูกพวกอันธพาลข่มขืน ส่วนล่างของร่างกายของเธอฉีกขาดอย่างรุนแรงและเธอมีเลือดออกภายใน เกรงว่าเธอจะทนไม่ได้” ." เมื่อชีวนัยได้ยินว่าชีวิตของโรสลีตกอยู่ในอันตราย ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้าน สายตาที่เฉียบคมของเขาจ้องไปที่โรสลี ซึ่งกำลังนอนนิ่งอยู่บนโต๊ะผ่าตัด ใบหน้าของเธอซึ่งเคยบอบบางและสวยงาม บัดนี้กลับกลายเป็นรอยเลือดสีแดงเข้ม มีแผลที่หน้าผากยาวเป็นเซนติเมตร ริมฝีปากของเธอแตกและมีรอยฟันหนาแน่นบนพวกเขา ส่วนที่น่าตกใจที่สุดคือส่วนล่างของร่างกายเธอ ต้นขาทั้งสองของเธอซึ่งเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำถูกแผ่ออกอย่างอ่อน เลือดจำนวนมากสามารถเห็นได้ไหลออกมาจากหว่างขาของเธอ ทำให้ผ้าปูที่นอนสีขาวเปียกโชกในทันที ชีวนัย ยังคงไร้ความรู้สึกในขณะที่เขาก้มลง ค่อยๆ สายตาของเขาอ่อนลง จากนั้นเขาก็หยิบผ้าเช็ดตัวสะอาด