บทที่ 50

โดโรธีออกมาจากห้องนอนของครีเดนซ์บนชั้นสอง เธอเดินลงบันไดมาถึงห้องรับแขกที่เธออยู่มาสี่ปีแล้ว หลังจากที่เธออาบน้ำและเปลี่ยนเป็นชุดผ้าฝ้ายที่ใส่สบาย เธอได้ยินเสียงเคาะประตูเบาๆ เมื่อเธอได้ยินเสียงเคาะเบาๆ เธอมั่นใจว่าคนที่ยืนอยู่ข้างนอกไม่ใช่ครีเดนซ์ เป็นการยากที่จะอธิบายว่าเธอรู้สึกอย่างไรในขณะนั้น เธอแค่รู้สึกผิดหวังมาก โดโรธีเปิดประตูและเห็นมาเรียซึ่งถือหม้ออาหารเช้าอยู่ในมือ เป็นเกี๊ยวขึ้นฉ่ายเนื้อที่เธอโปรดปราน เธอหยิบเกี๊ยวจากมาเรียและยิ้มจากก้นบึ้งของหัวใจ เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นไม่กี่เส้น “มาเรีย ฉันหิวแล้ว ขอบคุณนะ” “ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก คุณสก็อตต์เป็นคนสั่งให้ฉันเตรียมมัน” โดโรธีที่หายไปนานในที่สุดก็กลับมา มาเรียมีความสุขมากกับการกลับมาของเธอ และเธอไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มของเธอได้ เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างโดโรธีกับครีเดนซ์ในช่วงเวลานี้ เธอรู้เพียงว่าหลังจากที่โดโรธีกลับมา ทัศนคติของครีเดนซ์เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาสั่งมาเรียเป็นพิเศษให้ทำอาหารเช้าให้โดโรธี มันเป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ขณะที่โดโรธีพยายามจะกินเกี๊ยวแสนอร่อย เธอได้ยินคำพูดของมาเรีย และเธอไม่รู้ว่าจะกินต่อหรือไ