บทที่ 54

โดโรธีเดินออกจากวอร์ดของโรซาลีอย่างงุนงง ขณะที่เธอรอลิฟต์ เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับมามอง ครีเดนซ์ไม่ได้ออกมาไล่ตามเธอ เขายังคงอยู่ในวอร์ด เธอก้มศีรษะลงและจ้องมองที่พื้นหินอ่อนเรียบๆ ใต้ฝ่าเท้าของเธอ น้ำตาของเธอซึ่งเธอกลั้นไว้เป็นเวลานานในที่สุดก็ตกลงมา Germaine หยิบกระดาษทิชชู่หนึ่งชิ้นแล้วยื่นให้กับเธอด้วยการขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ สั่นศีรษะ “ดอรี่ ครีเดนซ์เป็นคนงี่เง่า เขาเป็นคนที่สมบูรณ์แบบจริงๆ กับผู้หญิงเลวไร้ยางอายคนนั้น ถ้าพวกเขาต้องการจะอยู่ด้วยกันมากขนาดนี้ ทำไมคุณไม่ตกลงหย่ากับเขาล่ะ” “เจอร์เมน มีหลายอย่างเกี่ยวกับครีเดนซ์ที่คุณยังไม่รู้” โดโรธีหยิบกระดาษทิชชู่จากเจอร์เมนเช็ดดวงตาที่เปียกและเยาะเย้ย “ไม่ว่าฉันจะยอมหย่าหรือไม่ก็ตาม เขาจะไม่ปล่อยฉันไปง่ายๆ หรอก” Germaine ขดริมฝีปากของเธอ “โอ้ เขาคิดว่าเขาจะทำอะไรก็ได้ตามต้องการหรือไม่ ฉันไม่เชื่อว่าไม่มีที่ในฮอร์สบวร์กที่คุณไม่สามารถเป็นอิสระจากเขาได้” เธอไม่รู้ว่าครีเดนซ์คิดอะไรอยู่ เขาเกลียดโดโรธีมาก แต่เขาปฏิเสธที่จะหย่ากับเธอ... Germaine รู้สึกว่าจิตใจของ Credence ป่วยหนัก ประตูลิฟต์เปิดออกและโดโรธีเดินออกไปอย่างช้าๆ หลังจา