บทที่ 64

โดโรธีรู้สึกเวียนหัวตลอดบ่าย แม้ว่าจิตใจของเธอจะมัวหมอง แต่เธอก็ยังรู้สึกได้ว่ามาเรียเป็นห่วงเธอและดูแลเธอ เธอวางผ้าขนหนูชุบน้ำเย็นบนหน้าผากของโดโรธีเพื่อลดอุณหภูมิร่างกายของเธอ โดโรธียังได้ยินมาเรียโทรหาครีเดนซ์อย่างคลุมเครือ อย่างไรก็ตาม ชายผู้นั้นไม่แยแส เขาไม่ได้โทรกลับหรือจัดให้ใครส่งเธอไปโรงพยาบาล ราวกับว่าเธอไม่ใช่ภรรยาของเขา แต่เป็นคนแปลกหน้าที่เขาเกลียด “เครเดนซ์ ฉันเกลียดคุณ!” หยาดน้ำตาที่ใสราวคริสตัลและน้ำร้อนลวกไหลออกมาจากดวงตาของโดโรธีและจากนั้นก็หายไปอย่างรวดเร็วในผมสีดำยาวของเธอ “คุณนายสก๊อตต์ ตอนนี้คุณกำลังมีไข้ แต่ไม่มีคำสั่งจากคุณสก็อตต์เลย เขาคิดอะไรอยู่” เมื่อมองไปที่โดโรธีที่กำลังนอนอยู่บนเตียงด้วยริมฝีปากสีซีดของเธอ มาเรียก็อกหัก ไม่ เธอรอช้าไม่ได้แล้ว! เธอต้องการโทรหาคุณสก็อตต์อีกครั้งและยืนยันว่าเขาได้นัดพบแพทย์เพื่อดูแลโดโรธีหรือไม่ เมื่อเธอกำลังจะโทรหา Credence เธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ยุ่งเหยิงและเร่งรีบอยู่นอกประตู หมอหลายคนในชุดขาวถูกนำโดยคนใช้ที่เฝ้าประตูในลานชั้นนอก พวกเขาทั้งหมดเป็นแพทย์หญิง ติดป้ายงานจากโรงพยาบาลที่คอ ชื่อและแผนกของพวกเขาถูกเขียนไว้บนแท