บทที่ 68

“โดโรธี คุณตัดสินใจแล้วจริงๆ หรือ” Juelz พูดด้วยน้ำเสียงเปี่ยมสุขว่า “อย่าเศร้าไปเลย ทุกสิ่งคืออดีต ตราบใดที่คุณเต็มใจ ฉันจะอยู่กับคุณเสมอ ไม่สำคัญหรอกว่าคุณไม่ต้องการ แต่งงานกับฉันนะ ในอนาคตฉันจะไม่ทิ้งเธอไว้คนเดียว แม้ว่าฉันจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น คุณจะเป็นผู้หญิงที่สำคัญที่สุดสำหรับฉันเสมอ! “มาเถอะ ยิ้มให้ข้าทีสิ ถ้าเจ้ามีความสุข!” โดโรธีสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากการล้อเลียนและความกังวลที่จริงใจของเขา ในขณะนั้นเธออดไม่ได้ที่จะร้องไห้ น้ำตาของเธอไหลอาบแก้ม เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาและยิ้มให้เขาทั้งน้ำตา “ขอบคุณนะจูเอลซ์” “คุณเชื่อไหม ฉันช่วยชีวิต Juelz โดยไม่ได้ตั้งใจ และเขาปฏิบัติกับฉันเหมือนครอบครัวของเขาและดูแลฉันตลอดเวลา” “แต่คุณล่ะ?” “ฉันรักคุณมาสิบปีแล้วและมอบทุกอย่างที่ฉันมีให้คุณตลอดช่วงแต่งงาน 4 ปีนี้โดยไม่มีข้อตำหนิ อย่างไรก็ตาม คุณทำร้ายความรู้สึกของฉันและบังคับให้ฉันบริจาคไตให้โรซาลี คุณฆ่าเด็กไร้เดียงสาของฉันและบังคับฉัน ยอมแพ้เธอ..." โดโรธีพึมพำในใจ เธอเอามือปิดปากและพิงเบาะนั่งผู้โดยสารด้านหน้า หัวใจของเธอเจ็บปวดมากจนเธอรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอถูกยิงหลายครั้ง ลาก่อน เครเ