บทที่ 87

เมื่อถึงเวลาที่โดโรธีตื่น เธอก็นอนอยู่ตามลำพังบนพื้นเย็นในหอผู้ป่วยในโรงพยาบาล เธอไม่รู้ว่ากลิ่นหอมหวานนั้นเป็นอย่างไร อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้น สมองของเธอก็ชา และเธอรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่งไปทั้งร่างกาย ความปรารถนาที่ถูกระงับในส่วนลึกที่สุดของร่างกายของเธอถูกกระตุ้นโดยฉับพลัน และเธอก็มีแรงกระตุ้นอย่างแรงที่จะทำร้ายใครซักคน มีอาการคันในลำคอของโดโรธี เธอไอสองสามครั้งแล้วค่อยๆ ยืนขึ้นโดยใช้ศอกพยุงพื้น เธอมองไปรอบ ๆ และตระหนักว่าวอร์ดนั้นคุ้นเคยมาก น้ำหอมดอกลิลลี่ตัวโปรดของโรซาลีวางอยู่บนโต๊ะ กลิ่นหอมเย้ายวนออกมาจากน้ำหอม แปลกแค่ไหน! ทำไมโรซาลีนถึงพาเธอมาที่วอร์ดนี้? โดโรธีส่ายหัวด้วยความเจ็บปวดอย่างมากและลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย เธอกำลังจะหันหลังและจากไป แต่ก่อนที่มือของเธอจะไปถึงลูกบิดประตู มันก็ถูกเปิดจากด้านนอก ลินดาและคาเลบเข้ามา ภายใต้รูปลักษณ์อันน่าทึ่งของโดโรธี ทั้งสองมองหน้ากันแล้วคุกเข่าลงต่อหน้าโดโรธี พวกเขาร้องไห้หนักมากจนเมือกไหลออกจากจมูก คาเลบไม่ได้เสแสร้ง และทำได้เพียงหยิกขาตัวเองเพื่อกลั้นน้ำตาเอาไว้ "ดอรี่ ฉันขอโทษ ที่ผ่านมาฉันมาไกลเกินไปแล้ว ฉันกังวลว่าคุณจะโดนอิทธิพลจาก คนไม