บทที่ 1369

“ผมว่าคุณคงไม่ได้ตาฝาดไปหรอก” เจเรมี่ยืนยัน พลางจับจ้องไปที่หลังของชายคนนั้นที่อยู่ไม่ไกลอีกครั้ง ร่างนี้คุ้นเคยกับเขามากเช่นกัน อย่างไรก็ตาม... เจเรมี่จับมือเมเดลีนแล้วเดินเข้าไป จู่ ๆ ผู้อาวุโสวิทแมนก็ลุกขึ้นจากโซฟาอีกด้าน เขามองไปที่เจเรมี่แล้วเอ่ยด้วยความประหลาดใจ “เจเรมี่ ดูสิว่าใครกลับมา!” หลังจากที่ผู้เป็นปู่พูดแบบนั้น ผู้ชายที่นั่งหันหลังก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง จากนั้นเขาก็หันกลับมา ใบหน้าที่เป็นสุภาพบุรุษและสง่างามของเขาในตอนนี้ดูเป็นผู้ใหญ่และสงบเยือกเย็นมากขึ้น เขาและเมเดลีนมองหน้ากัน ก่อนที่เขาจะส่งยิ้มเล็กน้อยแล้วหันไปมองทางเจเรมี่ เมื่อเห็นผมสั้นสีแปลกตาของเจเรมี่และนัยน์ตาสีเหลืองอำพัน เขาก็ดูประหลาดใจเป็นอย่างมาก “ฉันรู้มาสักพักแล้วว่าแกยังไม่ตาย แต่ไม่ได้เจอกันนานแบบนี้ แกเปลี่ยนไปมากเลยนะ” น้ำเสียงของเฟลิเป้เอ่ยอย่างสงบ แต่ก็มีความร้ายกาจแฝงอยู่ในคำพูดของเขา “นานมากแล้วล่ะ มีหลายอย่างเกิดขึ้นมากมายที่นี่ รวมถึงอาด้วย” เจเรมี่จับไหล่ของเมเดลีนอย่างแนบชิดและเดินเข้าไปยืนตรงหน้าเฟลิเป้ แล้วคลี่ยิ้มออกมาอย่างเป็นมิตร “ยินดีต้อนรับกลับบ้าน” จากนั้นเฟลิเป้ก็ยิ้มอย