บทที่ 155

เธอจากโลกนี้ไปแล้วอย่างไม่หวนกลับ สิ่งที่เหลืออยู่ของเธอมีเพียงอย่างเดียวนั่นคือขี้เถ้า “แน่นอนฉันเป็นภรรยาของเจเรมี่ คนทั้งเกลนเดลรู้เรื่องนี้!” เมเรดิธแทบรอไม่ไหวที่จะประกาศความสัมพันธ์ของเธอกับเจเรมี่ มาเดลีนกล่าวหลังจากที่ทำท่านึกได้อย่างกะทันหัน “งั้นคุณคือคุณหนูแห่งมอนต์โกเมอรีชื่อดังคนนั้น เมเรดิธ ครอว์ฟอร์ด ใช่ไหม?” เมื่อเมเรดิธได้ยินดังนั้น รอยยิ้มอันเย่อหยิ่งบนใบหน้าของเธอกลับคืนมาผยองอีกครั้ง แต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาที มาเดลีนได้พูดเพิ่มเติมต่อว่า “ผู้หญิงคนที่ใช้ประโยชน์ของตัวเองจากน้องสาว โดยบังคับให้มาเดลีน น้องสาวของเธอไปสู่จุดจบก่อนที่จะขโมยสามีของน้องสาวตัวเอง! นี่คุณเป็นผู้หญิงคนนั้น เมเรดิธ ครอว์ฟอร์ด ใช่ไหม?” ใบหน้าของเมเรดิธเสียอาการแต่เธอยังคงแสดงสีหน้าไร้เดียงสา “คุณ พูดเรื่องไร้สาระแบบนั้นได้ยังไงกัน? ฉันขโมยสามีของน้องสาวไปจากเธอตั้งแต่เมื่อไหร่? ฉันกับเจเรมี่คบกันมาตลอด ใช่ไหม เจเรมี่? คนที่คุณรักตลอดเวลานี้คือฉันและฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น” เธอกล่าว พร้อมมองเจเรมี่ด้วยสายตาที่บอกให้เห็นด้วย อย่างไรก็ตาม เจเรมี่มองไปที่มาเดลีนเท่านั้น การจ้องมองของเขารุน