บทที่ 3491

เวลาผ่านไปทีละนิด จนกระทั่งห้านาทีต่อมา นายตำรวจผู้นั้นก็นั่งตัวตรงอย่างรวดเร็ว ของสกปรกพุ่งออกมาจากปากของเขาทันทีหลังจากนั้น ใบหน้าของเขาซีดเล็กน้อย แต่เขาสามารถลุกขึ้นนั่งได้ "เขาหายดีแล้ว! เขาหายดีแล้วจริง ๆ!” เจ้าหน้าที่ตำรวจคนอื่น ๆ ต่างก็ล้อมรอบเขาเพื่อตรวจดูอย่างใกล้ชิด หลังจากตรวจสอบให้แน่ใจแล้วว่านายตำรวจผู้นั้นหายเป็นปลิดทิ้งแล้ว ทุกคนต่างก็รู้สึกขอบคุณฮาร์วีย์ ทันใดนั้น ใบหน้าของโบเว่นก็ยิ่งมืดลงไปอีก เขาจ้องมองลูกสาวของเขาและพึมพำกับตัวเองเงียบ ๆ “อย่าตื่นนะ! อย่าตื่น!” แต่ไม่ว่าอะไรก็มักจะไม่เป็นดั่งใจเสมอ ไม่นานหลังจากที่นายตำรวจตื่นขึ้น ลาริซาก็กรีดร้องด้วยความหวาดกลัว “ฉันถูกยิง! ฉันถูกยิง!” โบเว่นตัวแข็งทื่อในทันที “ลูก…ลูกกลับมาได้สติแล้วเหรอ!” เขาอุทานด้วยสัญชาตญาณ "พ่อ!" ลาริซากลับมาเป็นปกติอย่างสมบูรณ์ หลังจากจำใบหน้าของโบเว่นได้ เธอก็กระโดดเข้าสู่อ้อมแขนของเขาทันที “หนูนึกว่าจะไม่ได้เจอพ่ออีกแล้วเสียอีก! "หนูกลัวมากเลย!" เธอมีน้ำตาไหลอาบหน้า โบเว่นมีสีหน้าน่ากลัว แต่เขาก็ยังคงพยายามปลอบลูกสาวอย่างเต็มที่ "เอาล่ะ พ่ออยู่นี่แล้ว พ่ออยู่ที่นี่แล้ว…