บทที่ 351

หลุยส์เย้ยหยันและสาปแช่งเมื่อฮาร์วีย์พูดแบบนี้ “ภาพวาดนี้ถือได้ว่าเป็นของโบราณงั้นเหรอ? ถ้าเป็นของจริงก็คือของจริง ถ้าเป็นของปลอมแสดงว่าเป็นของปลอม” “ไม่เคยได้ยินคำพูดแบบนี้ในอุตสาหกรรมโบราณวัตถุมาก่อน ถ้านายไม่รู้ ก็อย่ายุ่งและออกไปจากที่นี่ซะ! ที่นี่ไม่มีใครต้อนรับ!” หลายคนที่อยู่รอบ ๆ ซุบซิบกันกระหึ่ม นี่คือถิ่นของตระกูลไนส์เวลล์ ไม่มีใครกล้าไล่ฮาร์วีย์ออกไป ฮาร์วีย์ไม่ได้แม้มองไปที่หลุยส์ จากนั้นเขาก็พูดว่า “สิ่งที่ประธานซาราเต้พูดนั้นถูกต้อง ภาพวาดของ แจสเปอร์ ฮิกกินส์ มีคุณลักษณะเฉพาะ ไม่ว่าภาพวาดจะน่าอัศจรรย์เพียงใดแต่สีของงานศิลป์นี้ซึมเล็กน้อย ผมต้องการจะบอกว่าภาพวาดนี้เลียนแบบของจริงได้เหมือนมาก” “แก…” คราวนี้ชาร์ลส์ชี้ไปที่ฮาร์วีย์และร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว เขาบอกว่าภาพวาดนี้เป็นเพียงของเลียนแบบงั้นเหรอ? ชายหนุ่มคนนี้รู้เรื่องการวาดภาพและการประดิษฐ์ตัวอักษรจริง ๆ งั้นเหรอ เขารู้แล้ว ไอ้สารเลวคนนี้แค่อยากจะโอ้อวด สำหรับการพิสูจน์เวนซ์บอทเทิลก่อนหน้านี้ เชนอาจจะต้องสอนเขามาก่อน ไม่งั้นไอ้ขยะนี่เขาจะรู้ได้ยังไง? หากอาจารย์ถูกทำให้อับอาย เขาก็จะต้องอับอายเช