บทที่ 3552

“ผมไม่ให้เขาลงทะเบียน เพราะเขาดูค่อนข้างอ่อนแอ… “แต่เขาก็ยังยืนกรานที่จะมา แล้วบอกว่าเขาอยากจะมีสุขภาพที่ดีขึ้น “เขาคว้าดาบค้ำยันตัวเขาเองเอาไว้ก่อนจะหมดสติไป “หลังจากนั้นไม่นานเขาก็หยุดหายใจไป “จู่ ๆ สมาชิกในตระกูลของพวกเขาก็ปรากฏตัวมาจากที่ไหนไม่รู้ หลังจากนั้น “พวกเขาบอกว่าเราเป็นคนฆ่าเขา “ผมพยายามอธิบายถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว แต่พวกเขาก็พุ่งมาทำร้ายผมโดยไม่ฟังอะไรเลย “ถ้าผมไม่มีทักษะการต่อสู้อยู่บ้างล่ะก็ ผมคงตายไปแล้ว! “ผมไม่ได้ต่อสู้กลับเลยแม้แต่นิดเดียว” ดิลลอนอธิบายสถานการณ์สั้น ๆ ให้ฮาร์วีย์ฟัง คล้ายกับพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ในฐานะศิษย์อันดับต้น ๆ ของสาขาหลงเหมินแห่งฟลัตเวลล์ ดิลลอนมักจะเป็นคนที่อวดตัวเสมอ เขาจะทำตามอำเภอใจไปทุกที่ที่เหยียบย่าง แต่ตอนนี้ไม่เพียงแต่ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เขาไม่ได้ทำ เขายังปล่อยให้คนอื่นทำร้ายจนหน้าบวมเหมือนหมูอีกต่างหาก ในขณะที่ดิลลอนกำลังอธิบายสถานการณ์ ชายร่างใหญ่ก็อุทานเสียงดัง “นายฆ่าพ่อฉัน! “ทุกคนที่นี่เป็นพยานได้! “พ่อของฉันไปรำไทเก๊กที่จัตุรัสสาธารณะทุกวัน เขามีคู่หูหลายคนอีกด้วย “คนในเขตนี้มักจะบ่นเขาเพราะเขาทำแบบนี้ตอนตีส