บทที่ 3795

“อย่างนั้นเหรอ?” ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ “งั้นฉันจะทำแทนเขาก็แล้วกัน" “เฮ้ย! นายคิดว่านายอยู่ยงคงกระพันเพียงเพราะนายชนะมาแค่สองสามแมตช์บนสังเวียนเหรอ?” ไคลด์ร้องคำรามหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ เขาเตรียมที่จะกลืนยาเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งเข้าไป ไคลน์พร้อมที่จะให้บทเรียนแก่ฮาร์วีย์ในแบบที่เขาจะไม่มีวันลืม... แต่ในขณะนั้นเองซามูเอลก็พูดขึ้นมาว่า “ในเมื่อไอ้สารเลวคนนี้บอกว่าฉันไม่กล้าแตะต้องตัวเขา งั้นฉันก็ต้องพิสูจน์ให้เห็นหน่อยว่าเขาคิดผิด “ถ้าไม่อย่างนั้นชื่อเสียงของฉันก็ต้องมัวหมองไปหมดแน่” ซามูเอลลุกขึ้นจากรถเข็น เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ แม้ว่าใบหน้าของเขาจะแดงผิดปกติก็ตาม "โอ้? คุณแน่ใจเหรอที่จะมาต่อกรกับผม ปรมาจารย์บาวเออร์ “คุณยืนตัวตรง ๆ ได้หรือเปล่า? “ถ้าคุณแตะต้องตัวผมอีกครั้งล่ะก็ ผมจะฟาดคุณลงกับพื้นอย่างแน่นอน “มันคงไม่ดีแน่ถ้าคุณตัดสินใจเอาเรื่องนี้ไปข่มขู่ผมในอนาคต “คุณแก่แล้วนะ! ทำไมยังไม่ยอมหยุดอวดเก่งสักทีล่ะ? “ไม่มีใครช่วยคุณได้เลยนะถ้าเกิดอะไรขึ้น!” สำหรับไคลด์แล้ว ซามูเอลไม่มีอะไรที่น่ากลัวเลย เพราะเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส เหตุผลเดียวที่ไคลด์ถูกตบหน้าก็เพร