บทที่ 3845

ฮาร์วีย์ยิ้มพร้อมกับทำหน้านิ่ง “พูดตามตรงนะ...พวกลูกน้องของฉันยังไม่สามารถสร้างรอยขีดข่วนให้ฉันได้เลย “แกก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลยเหมือนกัน แม้แต่กับพวกเขาที่นี่ “ปล่อยซีอีโอทอฟต์ซะ แล้วมาสู้กับฉันถ้าแกกล้าพอ!” โซร่าตระโกนบอกอย่างโกรธเกรี้ยวเมื่อเห็นท่าทางอวดดีของฮาร์วีย์ “ฉันจะยอมใช้นามสกุลเดียวกับแกถ้าแกมีชีวิตรอดไปได้!” เธอรู้สึกเดือดดาลอย่างมาก เธอมั่นใจว่าเธอเป็นผู้เชี่ยวชาญแห่งยุคนี้ และคงเป็นเรื่องง่ายสำหรับเธอที่จะกำจัดฮาร์วีย์ทิ้งไป แต่เธอไม่เคยคิดว่าฮาร์วีย์จะน่ารังเกียจถึงขนาดจับแวนซ์เป็นตัวประกัน ซึ่งทำให้เธอต้องลังเล ถ้าไม่อย่างนั้นเธอก็มั่นใจว่าฮาร์วีย์คงตายเป็นร้อย ๆ ครั้งไปแล้ว ฮาร์วีย์ยิ้มให้โซร่า “ไม่ต้องเป็นห่วง ยังมีโอกาสอยู่เสมอ “แต่เมื่อคุณเห็นโอกาสนั้นแล้วก็อย่าเสียใจล่ะ" “ฮ่า ฮ่า!” โซร่าหัวเราะอย่างเหยียดหยันราวกับว่าเธอสามารถบีบคอฮาร์วีย์ให้ตายได้ทุกเมื่อ ฮาร์วีย์ทำเมินเฉยต่อโซร่า แล้วมองดูแวนซ์อย่างใจเย็น "ฉันขอถามแกอีกครั้ง แกจะคืนเงินให้หรือเปล่า?” “แกคิดว่ายังไงล่ะ?!” แวนซ์หัวเราะด้วยน้ำเสียงชั่วร้าย “ฉันต้องคืนด้วยเหรอ? ก็ฆ่าฉันไปเลยสิถ้าแก