บทที่ 451

ไซม่อน ซิมเมอร์เย้ยหยัน “ฮาร์วีย์ ยอร์ก ไม่ใช่ว่าฉันอยากคุยกับแกหรอกนะ คิดดูสิ แกเป็นอะไรตอนที่อยู่ในนิอัมมี่หลายปีก่อน?” “ขยะ! ไอ้ขี้แพ้! สวะ! ผู้คนเรียกกว่าไว้แบบนั้น!” “ปกป้องแมนดี้เหรอ? ปกป้องแม้กระทั่งตระกูลซิมเมอร์งั้นเหรอ?” “แกจะปกป้องเรายังไง?” “ใช้ปากแกงั้นเหรอ?!” ลิเลียน เยทส์ก็เย้ยหยันด้วยเช่นกัน “จะเชื่อคุยโม้ของแกได้อย่างไร? ฮาร์วีย์! ฉันขอร้องเถอะ โม้ให้มันมีขีดจำกัดบ้าง!” ฮาร์วีย์ยิ้ม “พ่อ แม่ สถานการณ์ตอนนี้ทันต่างจากนิอัมมี่นั่นแล้ว” “ผมต้องยอมแพ้ในนิอัมมี่” “แต่ตอนนี้ ผมกลับมาที่นี่ในบัควู้ดแล้ว ราชากลับมาแล้ว!” แม้แต่แมนดี้ ซิมเมอร์ก็ทนฟังไม่ไหวอีกแล้วในครั้งนี้ หล่อนจ้องไปที่ฮาร์วีย์และพูดว่า “ฮาร์วีย์! คุณช่วยอยู่กับความจริงมากกว่านี้หน่อยได้ไหม?” “ราชากลับมาแล้ว?!” “แม้ว่าคุณมีความสามารถ คุณก็ยังคงต้องทำงานหนักและก้าวหน้าแค่เล็กน้อย!” “ฉันคิดว่าคุณเปลี่ยนไปแล้วตอนนี้ แต่สุดท้ายก็ยัง คุณยังคงเป็นเหมือนเดิมแบบนี้” “คุณช่วยเอานิสัยขี้โม้ออกไปได้ไหม?” “ช่วยทำให้มันง่ายขึ้นสักนิดเพื่อฉันได้ไหม?” ฮาร์วีย์ถอนหายใจและพูดอย่างรอบคอบ “แมนดี้ คุณต้องเชื่อผมนะ