บทที่ 716

“ถ้าผมไม่เสียใจล่ะ?” ท่าทีของฮาร์วีย์ ยอร์กไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย ดูเหมือนว่าเขาไม่มีความต้องการที่จะเป็นเจ้าชายยอร์กอีกครั้ง “อย่างนั้น ฉันจะทำให้แก...เสียใจที่ต้องเกิดมาบนโลกใบนี้!” คำแต่ละคำของคุณย่ายอร์กที่พูดออกมาเป็นเหมือนมีดอันแหลมคม “ความจริงแล้ว ฉันไม่เคยเห็นว่าแกเป็นหลานชายของฉันเลย สำหรับฉันแล้วแกเป็นแค่เครื่องมือเท่านั้น!” “ไม่มีใครได้ข่าวของพ่อแม่ของแกตั้งแต่ที่พวกเขาไปที่ภูเขาคีล แกอยู่เพียงลำพังในตระกูลยอร์ก!” “คือฉันเองที่เลือกแกและฝึกฝนแก แต่แกไม่ได้เชื่อฟังฉันเหมือนสุนัข…” “ฉันยังให้แกดูแลรับผิดชอบตระกูลยอร์กและกลายเป็นเจ้าชายยอร์กผู้เป็นตำนาน!” “แต่แล้วแกล่ะ?” “แกท้าทายฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า!” “ตอนนี้ฉันเริ่มเสียใจแล้วล่ะ!” “ต่อให้ฉันเลี้ยงดูหมาตัวหนึ่ง มันก็รู้ว่าควรจะรู้คุณใคร แต่กับแกทำไม่ได้!” “สำหรับฉันแล้ว แกไม่คู่ควรที่จะใช้แม้กระทั่งนามสกุลของยอร์ก!” โยนาธานได้ยินเสียงคำพูดของเธอดังสนั่นและกล่าวอย่างเย็นชาในอีกด้านหนึ่ง “ฮาร์วีย์ แกคิดว่าแกจะโค่นตระกูลยอร์กได้เหรอ? อย่าจิตหลอนสิ!” “เมื่อสามปีก่อนแกยังทำไม่ได้!” “สามปีต่อมาแกก็ทำไม่ได้เหมือนกัน!”