บทที่ 843

แมนดี้สงบสติอารมณ์ของเธอ และไม่พูดอะไรออกมาสักคำ ถึงแม้เกือบจะทนไม่ไหว แต่เธอก็ไม่แสดงอารมณ์ออกมาให้เห็น แต่ลิเลียนยังคงจดจำช่วงเวลาที่เธอถูกไล่ออกจากตระกูลซิมเมอร์ไปพร้อมกับครอบครัวของเธอได้ เธอหัวเราะอย่างเย็นชาและพูดขึ้นมาว่า “ทุกคนคะ ฉันไม่คิดเลยว่าหนังหน้าของทุกคนจะหนากว่ากำแพงปราสาทเสียอีก!” “จำสิ่งที่ทุกคนพูดเมื่อวานนี้ได้ไหม?” “อยากให้ฉันพูดย้ำเตือนไหม?” “เวลาผ่านไปเพียงแค่วันเดียว กลับทำเหมือนสิ่งที่ทุกคนพูดเหมือนตดในสายลม ช่างไร้ยางอายจริง ๆ !” สีหน้าของพวกซิมเมอร์ดูแย่ลงทันที ก่อนหน้านี้พวกเขาบังคับให้แมนดี้และครอบครัวของเธอต้องเซ็นสัญญาเพื่อยุติความสัมพันธ์ทั้งหมด แต่ตอนนี้พวกเขาเสียใจกับการกระทำในครั้งนั้น ผู้อาวุโสซิมเมอร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่และพูดว่า “ไซม่อน ลิเลียน ฉันขอร้องพวกเธอล่ะ!” “ทำเหมือนว่าที่นี่พวกเธอคนใหญ่!” “ใจของพวกเธอเปิดกว้างพอสำหรับครอบครัว!” “ก่อนหน้านี้ฉันเคยตาบอดเพราะคำพูดของคนอื่น!” “ในที่สุดฉันก็ได้รู้แล้วว่าใครคือคนสำคัญที่สุดสำหรับตระกูลของเรา!” “ฉันสาบานว่าถ้าครอบครัวของเธอยอมกลับมาในครั้งนี้ ทุกคนจะสนับสนุนการดำเนินธุรกิจของแมนดี้!” “