บทที่ 1376

โดยเฉพาะเมื่อ... เจอกับไป๋ทิงซินในวันนี้ เขาพยายามที่จะซ่อนความคิดและอารมณ์เอาไว้อย่างเห็นได้ชัด ถึงอย่างนั้นเขาก็อยู่ไม่สุขเมื่อได้ยินเรื่องของชินเหลียนอี! “แต่เขากับเกาม่านหลิน...” หลิงอี้หรานกล่าวอย่างไม่มั่นใจ “ต้องมีเหตุผลสำหรับเรื่องนั้น บางครั้งเธอได้อย่างก็เสียอย่าง เธอต้องเลือกเอา” อี้จิ่นหลีกล่าว หลิงอี้หรานตะลึงไป “นี่คุณหมายความว่าไป๋ทิงซินเลือกเกาม่านหลินเพราะว่าเขาต้องการจะเอาตระกูลไป๋คืนมาเหรอคะ?” “ก็แค่มีความเป็นไปได้น่ะ” อี้จิ่นหลีเอ่ย หลิงอี้หรานเงียบไป ‘ไป๋ทิงซินทำแบบนั้นจริงเหรอ? แล้วเขาจะบอกอะไรเหลียนอี?’ อี้จิ่นหลีจับมือของหลิงอี้หรานไว้แน่นราวกับต้องการปลอบประโลมความเครียดและวิตกกังวลของเธอ ภายในห้องพักผู้ป่วย ชินเหลียนอีและไป๋ทิงซินต่างมองหน้ากันและกัน คนตรงหน้าเธออยู่ใกล้มาก แต่ไม่รู้ทำไมเธอถึงได้รู้สึกว่าเขาช่างห่างไกล... ห่างไกลเหลือเกิน... ระยะห่างระหว่างพวกเขาในตอนนี้มากกว่าที่เคย “เรื่อง... ในข่าว... เป็นเรื่องจริงไหม?” เธอพูดตะกุกตะกัก เธอฟื้นจากอาการโคม่ามาได้สักพักแล้ว แต่เธอเพิ่งพูดได้ในสองสามวันมานี้เอง ดังนั้นเธอจึงพูดได้ไม่คล่องนัก ไป๋ทิง