บทที่ 165

หลิง อี้หราน เข้าใจเพียงฟางเส้นสุดท้ายนี้และโทรไปที่หมายเลขนี้ เสียงเรียกเข้ายังคงเล่นต่อไปในขณะที่เธอรอให้อีกฝ่ายรับ แต่ไม่มีใครรับ หลิง อี้หราน ไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้และโทรหาเขาอีกครั้งเป็นครั้งที่สองและครั้งที่สาม... ในขณะเดียวกันผู้บริหารระดับสูงหลายคนอยู่ในสำนักงานของท่านประธานาอี้ในขณะนั้น พวกเขาเงียบและสายตาก็จับจ้องไปที่โทรศัพท์มือถือรุ่นเก่าราคาถูก ผู้จัดการระดับสูงทุกคนใน บริษัท รู้ดีว่าเมื่อไม่นานมานี้ประธานาธิบดีถือโทรศัพท์สองเครื่องมาด้วย หนึ่งคือโทรศัพท์มือถือที่เขามักจะใช้และอีกเครื่องหนึ่งคือโทรศัพท์สมัยเก่าราคาถูก สำหรับที่มาของโทรศัพท์เครื่องนี้ของท่านประธานมีเพียงเลขาเกาเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม ทุกครั้งที่ถามเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็นเลขาเกาจะยิ้มและปฏิเสธที่จะพูดอะไร ดังนั้นผู้บริหารระดับสูงเหล่านี้จึงได้ทำการเก็งกำไรเกี่ยวกับโทรศัพท์รุ่นนี้เป็นการส่วนตัว ในอดีตเมื่อโทรศัพท์ดังขึ้นประธานอี้ก็มักจะหยิบมันขึ้นมาโดยไม่รอช้า อย่างไรก็ตาม วันนี้โทรศัพท์ดังขึ้นเป็นเวลานานมาก โดยไม่คาดคิดประธานอี้ก็จ้องไปที่โทรศัพท์และไม่ได้หยิบมันขึ้นมา ใบหน้าหล่อเหลาของเ