บทที่ 189

เพื่อที่จะทำงานของเธออย่างเร่งรีบ หลิง อี้หราน เพียงแค่หยิบถุงมือถักครึ่งตัวและขนสัตว์ติดตัวไปด้วย เธอถักได้นิดหน่อยในช่วงพักบ่าย เมื่อพี่ซูเห็นถุงมือถักของหลิง อี้หราน เธอก็พูดอย่างสงสัยว่า “เธอถักให้ตัวเองใส่หรือเปล่า? ดูเหมือนจะใหญ่เกินไปหน่อยนะ” พี่ซูถามว่า “เป็นของขวัญให้ใครหรือเปล่า?” “อ่าฮะ”หลิง อี้หราน ตอบ “นี่ดูไม่เหมือนขนาดของเธอเลย เธอถักให้คนอื่นหรือเปล่า” พี่ซูเดา หลิง อี้หราน พยักหน้าอีกครั้ง “เธอยังไม่มีแฟนใช่ไหม?” พี่ซูพูดอีกครั้ง “ไม่มี” เธอปฏิเสธอย่างเร่งรีบ “ถ้าเธอไม่มี ทำไมคุณถึงถักด้วยความตั้งใจจริงล่ะ? เธอยังใช้เวลาช่วงพักบ่ายในการถักอีกด้วย” เห็นได้ชัดว่าพี่ซูไม่เชื่อคำพูดของเธอ หลิง อี้หราน ไม่สามารถทำอะไรกับมันได้เช่นกัน เธอพูดอะไรได้บ้าง? เธอไม่สามารถพูดได้ว่าเป็นเพราะเธอกำลังถักนิตติ้งให้อี้ จิ่นหลี เธอต้องการทำให้เสร็จโดยเร็วที่สุดใช่ไหม? ถ้าเธอพูดแบบนี้จริง ๆ เธอคาดการณ์ว่าพี่ซูจะคิดว่าสมองของเธอลัดวงจร “เมื่อพูดถึงเรื่องนี้มันเป็นเรื่องน่าเสียดายที่อากวอกำลังจะหัวใจสลาย” พี่ซูรู้สึกเสียใจเล็กน้อย “อากวอไม่ได้แย่ขนาดนั้นจริง ๆ เขามีบ้านและเป็นเพื