บทที่ 1038

”ฉันไม่แก้ได้ไหม?” เจย์ยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา เขาใช้เวลาคิดโจทย์นี้อยู่หนึ่งชั่วโมง แต่แค่ครึ่งชั่วโมงเธอก็ยอมแพ้แล้ว “ไม่ได้” เขาสะบัดเสียง “ฉันจะเรียกนายว่า ท่านเบ็น” เจย์ “...” “งั้นถ้าเป็นลุงเบ็นล่ะ?” เจย์ “...” “พี่เบ็น! ฉันจะเรียกนายว่าพี่เบ็น” เธอพูดพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ มันฟังดูเป็นธรรมชาติมากตอนที่เธอเรียกเขาว่า พี่เบ็น แต่ถึงอย่างนั้น ใบหน้าหล่อเหลาของเจย์ก็ยังคงไร้อารมณ์ “เราตกลงกันว่าเป็น ‘บรรพบุรุษ’ ไม่ใช่เหรอ?” แองเจลีนอยากจะร้องไห้ “เรียกบรรพบุรุษมันฟังประหลาดออก” เจย์ตอบ “แต่ผมชอบ” อย่างน้อยมันก็ไม่ฟังดูชวนให้เข้าใจคลุมเครือเหมือนคำอื่น ๆ แองเจลีนพยักหน้า “งั้นก็ได้ค่ะ พี่เบ็น” เจย์จ้องเธอ… จากนั้นแองเจลีนก็แพ้หมดท่าในทุกเกมที่พวกเขาเล่น ในตอนท้าย แองเจลีนลากเขาไปที่เกมชื่อว่า การต่อสู้ของความรักและพูดว่า “ผู้หญิงเราไม่ค่อยเก่งกับพวกเกมก่อนหน้านี้ แต่รับรองว่าเกมนี้ฉันชนะนายแน่ ถ้าฉันแพ้… ฉันจะ… ฉันจะลบเครื่องสำอางต่อหน้านายเลย” “ไม่มีใครอยากเห็นหน้าสดคุณหรอก” เจย์บอก องเจลีนหน้าแดงขณะพูด “หน้าสดฉันอาจจะทำให้นายเซอร์ไพรส์อย่างคาดไม่ถึงก็ได้นะ” "แทนที่